W Lublinie na początku września 1938 roku policja znajduje zwłoki młodej służącej. Przed zamordowaniem zgwałcono ją, zostawiając na ciele dziwną wydzielinę. Równo rok później, kiedy miasto atakują wojska hitlerowskie, w podobny sposób ginie inna kobieta. Niewyjaśniona zbrodnia nie daje spokoju komisarzowi Zygmuntowi Maciejewskiemu. Żeby móc zbadać sprawę, wstępuje w szeregi niemieckiej policji. Polskie podziemie uznaje go za zdrajcę, więc Maciejewski musi działać ze zdwojoną ostrożnością. Zwłaszcza że ostatnie morderstwo nie oznacza końca tej serii...
Bombardowania, hitlerowcy, getto i obóz koncentracyjny na rogatkach - to wojenny krajobraz Lublina. Mimo wszystko miasto podskórnie tętni rozrywką i erotyką. Na posterunku pozostaje komisarz Maciejewski. Sprawiedliwości szuka nawet w czasach, w których zbrodnia jest na porządku dziennym. A na imię jej będzie Aniela, trzecia i najmroczniejsza powieść z retrokryminalnego cyklu Marcina Wrońskiego, zaskakuje więc i poraża. Koniec przedwojennego Lublina i zagłada Żydów zostały w niej przejmująco odmalowane i stanowią bardzo ważny element fabuły. Wydawnictwo WAB

A na imię będzie jej Aniela to już trzeci kryminał opowiadający o losach komisarza Zygmunta Maciejewskiego. Akcja powieści rozpoczyna się w 1938 roku w Lublinie. Dokładnie na rok przed wybuchem II Wojny Światowej, tytułowy Zyga, który jest komisarzem wydziału śledczego w lublinie, wpada na trop zagadkowego morderstwa młodej kobiety. Dziewiątego września, Aniela Biernacka została uduszona i zgwałcona. Śladów, które mogłyby doprowadzić do sprawcy praktycznie nie ma, a jedynym interesującym tropem, jest osobliwa ropna maź, pozostawiona na ciele denatki.

Po roku śledztwa postępów w sprawie nie widać, lecz komisarz Maciejewski nie zamierza się poddawać i na przekór szalejącej wojnie nadal prowadzi rozpoczęte dochodzenie. Gdy ginie kolejna ofiara, a do Lublina wkraczają Niemcy, Zyga nie ma wyjścia. Aby móc działać i dowiedzieć się prawdy musi wstąpić do niemieckiej Policji Kryminalnej - Kripo. I choć od tamtej pory dla większości ludzi staje się zdrajcą, on nadal zamierza robić przede wszystkim to, co do niego należy.

Marcin Wroński stworzył książkę intrygującą, a zarazem dość niezwykłą w swej kreacji. Ujęcie kryminalnej historii w klamry II Wojny Światowej, jest dla czytelnika rozwiązaniem co najmniej zaskakującym. W czasie, gdy dookoła ginie masa niewinny ludzi, okazuje się, że jeden człowiek z uporem maniaka dąży do wyjaśnienia kilku morderstw, które w zaistniałym kontekście, wydawać się mogą małym i niewiele znaczącym incydentem. Tym czasem wbrew przeciwnością losu i masie problemów, to właśnie Maciejewski stara się dociec prawdy.

Atutem książki, jest świat wykreowany przez autora. Odwzorowanie przedwojennego Lublina, a następnie ukazanie procesu jego germanizacji jest bardzo szczegółowe i wierne historii. Widzimy jak od 1940 roku Krakowskie Przedmieście przekształciło się w Krakauerstrasse, plac Litewski w Adolf-Hitler-Platz, a ulice zyskiwały kolejno niemieckie nazwy. W powieści znajdziemy też wiele nawiązań do rzeczywistych wydarzeń z przeszłości. Między innymi słynnego orędzia prezydenta RP Ignacego Mościckiego o początku wojny, czy fragmentów gazet, które mimo małych modyfikacji w pełni oddają istniejącą wówczas propagandę.

Prócz tego książka oferuje nam sporą ilość postaci i wątków pobocznych, których liczebność jest niestety dla mnie jej słabym punktem. Problem polega na tym, że jeżeli nie jesteśmy w stanie poświęcić jej np. weekendu, i czytamy ją przez kilka dni z przerwami, to postacie i sytuacje zaczynają się nam ze sobą mieszać. ...Aniela wymaga od czytelnika skupienia oraz sporo wolnego czasu, czyli tego, czego w minionym tygodniu zapewnić jej nie mogłam. Tym samym nie można jej nazwać lekturą rozrywkową, i jako relaksacyjny punkt dnia egzaminu nie zdaje.

Powieść w warstwie językowej czyta się dobrze i na pewno wiele osób znajdzie w niej odskocznię od typowych, masowych kryminałów amerykańskich. W pewnym sensie pełni ona również rolę dydaktyczną, gdyż co krok przypomina nam o takich miejscach jak Majdanek, Bełżec, Auschwitz czy Katyń. Mimo, że wojna jest tu tylko tłem wydarzeń, to autor nie pozostaje obojętny i przynajmniej stara się wspomnieć o tych, ważnych dla Polski miejscach.

Słowami podsumowania muszę przyznać, że fanką literatury historycznej nie jestem, więc nie mogę powiedzieć bym czerpała pełnię przyjemności z jej czytania, ale wśród wielbicieli historii książka odbiorców zapewne znajdzie. Marcin Wroński osadził bardzo dobrze znany motyw morderstwa, w mniej znanym środowisku i czasie. Dzięki czemu otrzymaliśmy retrokryminał, który powinien przypaść do gustu sporej ilości czytelników.

Varia