BÓG HORROR OJCZYZNA Złego początki - Łukasz Radecki

RECENZJA 1

   Groza (w literaturze i nie tylko), do której przywykłem, jak zapewne większość z Was, to historie osadzone w czasach współczesnych, czasami w przeszłości, ale jeśli już, to raczej niedalekiej. Niewielu autorów sili się na stworzenie realiów powieści od podstaw. Zabawa w Boga do łatwych nie należy, tak samo, jak i próba przewidzenia ewentualnego kierunku rozwoju ludzkości i wyglądu Ziemi za x lat. Trafiają się jednak pisarze odważni i wytrwali, którzy potrafią i chcą tworzyć horror s-f na najwyższym poziomie, a właśnie do tej, niestety nielicznej, grupy należy Łukasz Radecki.

   „Bóg Horror Ojczyzna” to po pierwsze świat, do którego autor wprowadza bez owijania w bawełnę – spowiedź obowiązkowa; niech będzie pochwalony(...) zamiast dzień dobry; a za wszelkie poważniejsze (choć niekoniecznie) wykroczenia przeciwko nauce Kościoła dożywocie, o ile „przez przypadek” nie zastrzelą Cię na miejscu...  Czyli: jedz, jeśli masz za co; módl się, koniecznie; kochaj (się) tylko po bożemu, ponieważ jesteś obywatelem państwa ultra katolickiego. Ów, bardziej przychylny dla zmarłych, niż żyjących, świat przepełniony jest licznymi wynalazkami, jak np. latające samochody, pistolety plazmowe i jeszcze trochę innych drobiazgów stworzonych, by uwiarygodnić wcale nie niemożliwą przyszłość.

   W pierwszym tomie BHO Radecki opowiada dwie historie: pseudo-satanistycznego mordu, która jest raczej kryminałem; oraz wyzwania, jakie detektywom rzuca autor filmów porno zwieńczonych śmiercią (jak najbardziej autentyczną) aktorek. Tytułowe „Złego początki” to zdecydowanie łagodniejsze – choć w przypadku tego autora, łagodność nabiera zupełnie nowego znaczenia – opowiadanie i poza zapisem ciekawego śledztwa, również wprowadzenie w realia Stonki i Maksa.  „Piękno nie umiera nigdy” to z kolei groza prima sort, która opisami „numerków” bardziej wrażliwym może wywrócić żołądek na lewą stronę. W obu opowiadaniach autor serwuje pozornie(!) nieskomplikowane intrygi i zaskakujące finały, do których zmierza się w szalonym tempie, przeskakując przez kałuże krwi, oraz uchylając się przed kulami i rozbryzgiwanymi przez nie mózgami. Prosty i mniej, lub bardziej, ale jednak wulgarny i ociekający cynizmem język, którego nie powstydził by się Dr. House idealnie pasuje do charakterów dwójki anty(!) bohaterów, stosujących stare i sprawdzone metody MO, na chwałę Boga oczywiście...

   „Bóg Horror Ojczyzna. Złego początki” to niemal sto stron, od których aż czuć słodko-metaliczny zapach krwi mieszający się z fetorem strachu. To również dwa (kolejne) napisane z polotem i brutalne opowiadania, dzięki którym nazwisko Radecki powoli staje się synonimem (jak i gwarantem) wysokiej jakości polskiej grozy.

 Marek Syndyka

RECENZJA 2

         Styczność z literaturą Łukasza Radeckiego jest dla nie jednego czytelnika niczym terapia wstrząsowa. Jego teksty, to podróż do ekstremalnie krwawych, niezwykle brutalnych miejsc i wydarzeń. Sympatycy mocnej literatury zapewne nie będą zawiedzeni.

Tym razem autor znowu stanął na wysokości zadania, choć trzeba zauważyć, że pierwsza odsłona "Bóg Horror Ojczyzna" składa się z dwóch opowiadań, a jedno z nich nie jest horrorem. "Złego początki", bo o nim mowa, to moim zadaniem świetnie napisany kryminał. Główni Bohaterowie serii, to agenci Katolickich Służb Specjalnych: "Maks" i "Stonka". Próbują oni rozwiązać zagadkę morderstwa rytualnego popełnionego na terenie tamtejszej szkoły. Warto zaznaczyć, że rzecz rozgrywa w państwie zdominowanym przez ultra katolickie rządy. Radecki prowadzi narracje w sposób prosty i dosadny, dzięki czemu opowiadanie czyta się szybko i nie sposób się, nim znudzić. W drugim opowiadaniu zatytułowanym "Piękno nie umiera nigdy" agenci muszą stawić czoła tajemniczemu mordercy, który nagrywa filmy ostatniego tchnienia (snuff). Same opisy morderstw, jak i perwersyjnych zachowań oprawcy mogą co wrażliwszych naprawdę zszokować. W tym opowiadaniu Łukasz Radecki pokazuje nam swoje dobrze znane oblicze, czyli masakra, perwers-gore pełną gębą. Sama fabuła opowiadania jest równie ciekawa co wciągająca. W książce wyraźnie odczuwamy zamiłowanie autora do ciężkiej, mrocznej muzyki.

"Bóg Horror Ojczyzna", to pierwsza z trzech części zapowiadanej serii. Serii, która prezentuje się świetnie i zapewne z przyjemnością sięgnę po kolejne. Dodam, że agenci "Max" i "Stonka", to niezwykle ciekawe postacie, które mają wielkią szanse zaistnieć na szerokim rynku literackim jako znani bohaterowie tej wspaniałej książki.

MordumX

TOM 2 Wszystko spłonie Cykl: Bóg Horror Ojczyzna

Ukazał się drugi tom popularnego cyklu „Bóg Horror Ojczyzna” autorstwa Łukasza Radeckiego. Jest to część dużego projektu i próba stworzenia świata do gry RPG, oraz niezależnie od niego istniejących postaci i bohaterów, których losy z czasem opiszą i inni autorzy.

Drugi tom zatytułowany „Wszystko Spłonie” rzuca Maksa i Stonkę w wir wydarzeń niesamowitych. Choć oszczędzono im tym razem ludzkiego bestialstwa, agenci Katolickich Służb Specjalnych nie narzekają na nudę. Ataki terrorystyczne, wirus zombie, a na dokładkę wampiry i wilkołaki. Kolejna brawurowa mieszanka kryminału, science-fiction i horroru.

   Mówi się, że dobre są złego początki. „Złego początki” Radeckiego są nawet bardzo dobre, ale, to dopiero początek opowieści o dwóch najbardziej porąbanych i brutalnych bohaterach, jakich...   zdarzyło mi się polubić! Po arcyciekawym tomie pierwszym, przyszła kolej na „Wszystko spłonie”, tylko co, lub kogo autor ma zamiar w nim podpalić i, czy będzie na co popatrzeć?

   Ci, którzy mieli już przyjemność przeczytać BHO t.I wiedzą, że Stonka i Maks porządnie narozrabiali. Właśnie z tego powodu zostali odsunięci na boczny tor, z którego startują w tytułowym opowiadaniu tomu II. Dwójka agentów Katolickich Służb Specjalnych (Katolickie SS – jak to fajnie brzmi...) ma za zadanie obserwować „z boku” wizytę Diakona – wydarzenie, choć bardzo ważne, to w tym przypadku, z jakiegoś powodu podejrzanie słabo ochraniane. Dobrze myślą Ci z Was, którym się wydaje, że Radecki znowu wepchnął swoich bohaterów w wielkie i śmierdzące g..., ponieważ nie dość, że wepchnął, to na dokładkę jeszcze przydepnął! Drugi tekst, czyli „Dzieci mroku”, to – poza poniewieraniem bohaterów – bardzo zawiła i mroczna opowieść o próbie schwytania osoby podszywającej się pod wampira i spuszczającej z ludzi krew do ostatniej kropelki. Tajemniczy człowiek – człowiek, przecież w kato-kraju nie wierzy się w istnienie wampirów! – okazuje się być przeciwnikiem nie do uchwycenia, z którym Maks musi zmierzyć się bez Stonki, zamiast niego mając nową i być może tylko tymczasową partnerkę.

   Walka o władzę, zamach i zombie, oraz wampiry, wilkołaki i pytanie: kto jest kim i co chce osiągnąć? – tak wygląda najnowsze BHO w mega skrócie. Każde z opowiadań to precyzyjnie skonstruowana intryga i liczne zwroty akcji – akcji pozbawionej wszelkich hamulców – ale też wiele nowych postaci i kolejne kadry przedstawiające obraz Polski zbyt gorliwie wierzącej. Lektura II tomu powoduje również nieco zamieszania, ponieważ okazuje się, że zarówno Maks, jak i Stonka wiele przed czytelnikiem ukrywają. Owszem, niektóre karty zostały odkryte, ale te dwie postacie w dalszym ciągu więcej mają tajemnic, niż o sobie mówią, w związku z czym, podejrzewam, że finalny III tom będzie brutalny i widowiskowy do granic możliwości, a nawet poza nie.

   Mix gatunków i szaleństwo motywów – tak podsumował bym „Wszystko spłonie”, jak i BHO, jako całość. Kato-horror z górnej półki, który powstał w ogarniętym szałem twórczym umyśle Radeckiego, to tytuł zdecydowanie godny polecenia. Czytajcie, bójcie się i bawcie dobrze!