CHODZĄC NEDZNYMI ULICAMI - antologia

REBIS proponuje zbiór opowiadań urban fantasy!

14 listopada 2012 r. trafił do księgarń rewelacyjny zbiór opowiadań urban fantasy pod redakcją George R. R. Martina i Grander Dozios zatytułowany Chodząc nędznymi ulicami.
Chodząc nędznymi ulicami tworzą opowiadania mroczne, zabierające czytelników do miejsc tyleż niesamowitych co podejrzanych. Posiadłości wampirów czy złej sławy zaułki ponurych miast pełne są niezwykłych, częstokroć bezwzględnych i okrutnych stworzeń, a każda historia ma swą krwawą zagadkę i ekscytujące rozwiązanie.
Ten zbiór to bez wyjątku opowiadania z nurtu urban fantasy, a zatem czytelnik odnajduje tu zarówno mocne wpływy horroru, jak i klasycznej powieści detektywistycznej. Gratka tak dla miłośników H.P. Lovecrafta i Anne Rice, jak i Raymonda Chandlera!
Niezapomniane przeżycia gwarantują tacy autorzy, jak Charlaine Harris, Patricia Briggs, Steven Saylor, Simon R. Green, Diana Gabaldon czy Conn Iggulden.
George R.R. Martin nazywany bywa „amerykańskim Tolkienem”, a jego książki są światowymi bestsellerami. Zasłynął zwłaszcza genialnym cyklem „Pieśń Lodu i Ognia”, który stanowi podstawę emitowanego przez telewizję HBO serialu Gra o tron. George R.R. Martin jest laureatem prestiżowych nagród Hugo, Nebula, Bram Stoker Award i World Fantasy Award.
Gardner Dozois to znakomity redaktor i wydawca antologii. Za działalność wydawniczą otrzymał kilkadziesiąt nagród Hugo i Locus Award. Przez ponad dwadzieścia lat redagował znane branżowe pismo „Asimov's Science Fiction”. Jako pisarz współpracował m.in. z George'em R.R. Martinem. W 2011 roku trafił do Science Fiction Hall of Fame.

RECENZJA

Urban fantasy to stosunkowo młody podgatunek literacki. Jest to hybryda powstała w wyniku pomieszania horroru z kryminałem noir. Jednak w tekstach tego typu można wyczuć subtelne nuty wpływu innych gatunków. Jedno co łączy wszystkie powieści i opowiadania urban fantasy to Miasto. Mroczne i ciemne zakamarki, słoneczne i przytłaczające ulice, duszna atmosfera city without name, to główne elementy fantastyki miejskiej. Jednak genezę powstania tego podgatunku i kilka ciekawostek z nim związanych możecie poznać sięgając po przepięknie wydaną antologię Chodząc nędznymi ulicami, której wstęp napisał sam George R.R. Martin.

Muszę przyznać, że jest to jedna z najlepiej dopracowanych i dopieszczonych antologii, jakie przyszło mi przeczytać. W zasadzie wszystkie opowiadania trzymają tutaj równy poziom. Jest to zasługa wyśmienitego doboru autorów, którzy zgodzili się zawrzeć w niej swoje opowiadania m. in. Simon R. Green czy Patricia Briggs. Nie mniej jednak powieść zawiera jeden, jedyny mankament – jest to pierwsze opowiadanie. Powinno ono zachęcić czytelnika do dalszego wgłębienia się w lekturę, tu jednak nie spełnia ono swojej roli. Charlaine Harris zaprezentowała  wręcz żenująco słaby poziom umiejętności literackich, tak pod względem wyobraźni, jak stylu i języka. Śmierć z ręki Dalii to najsłabsze, na szczęście jedyne takie, opowiadanie w całym zbiorze.

Kolejne prezentowane przez autorów opowieści są już na wysokim poziomie. I to, czy wszystkie przypadną do gustu czytelnikom zależy w zasadzie tylko od ich upodobań i wyobraźni. Ze swojej strony mogę polecić Krwawiący cień klimatem przypominający stare bluesowe legendy. Osobliwa opowieść o deodandzie napisana przez Lisę Tuttle to historia wyrwana rodem z historii spisywanych przez Arthura Conan Doyle’a, charakteryzująca się fenomenalnie stworzonymi bohaterami. Conn Iggulden w opowiadaniu Dama lubi krzyczeć stworzył zabawną i tajemniczą historię o samozwańczym pogromcy duchów, który pewnego dnia zjednuje sobie kilku nietuzinkowych pomocników... Natomiast majstersztykiem pod względem klimatu, intrygi, odpowiednio budowanego napięcia i podjętej tematyki jest opowiadanie napisane przez Laurie R. King. Błotny diabeł, choć opowiada o nadprzyrodzonych istotach, dotyka wielce rzeczywistego problemu, ma wydźwięk społeczny i jest naprawdę bardzo dobrą historią posiadającą logiczny początek, odpowiednie tempo i genialne zakończenie. Jestem jednak przekonana, że każdy kto sięgnie po tę pozycję, znajdzie w niej coś odpowiedniego dla siebie.

Świetnie spisała się Marta Dziurosz w roli tłumaczki. A całość prezentuje się przepięknie w twardej oprawie, z wyraźną czcionką na śnieżnobiałych kartkach. Zdecydowanie antologia ta jest warta swojej ceny, nie tylko ze względu na treść jaką posiada, ale także na ogrom rewelacyjnej pracy, jaką włożyło wydawnictwo w jej wydanie.

Ocena: 5+/6

Fuzja