CIEŃ DOSKONAŁY - Brent Weeks

  O książce:

   Poznajcie początki historii Durzo Blinta,  które zostały opisane w tej oryginalnej mikropowieści. Akcja „Cienia doskonałego” jest osadzona w świecie trylogii „Anioła Nocy”, stworzonej przez bestsellerowego autora Brenta Weeksa.

   Gaelan Gwiezdny Żar jest farmerem, szczęśliwym w roli męża i ojca; wiedzie żywot ostrożnego, spokojnego i prostego człowieka. Jest także nieśmiertelny i nie ma sobie równych w sztuce wojny. Na przestrzeni stuleci nosił wiele twarzy, żeby ukryć swój dar, ale nie nadaje się na człowieka, który nie rzuca się w oczy – zbyt często zostaje bohaterem i jego imiona przechodzą do legendy: Acaelus Thorne, Yric Czarny, Hrothan Żelaznoręki, Tal Drakkan, Rebus Zwinny.

   Gaelan zostaje zmuszony do przyjęcia zlecenia od pięknej kurtyzany, a zarazem władczyni świata przestępczego, Gwinvere Kireny, polegającego na  zlikwidowaniu najlepszych zabójców świata. Wtedy okazuje się, że wiedza, którą posiadł, może zniszczyć wszystko, w co dotąd wierzył.

  O autorze:

   Brent mieszka w Oregonie z żoną, Kristi. Nie ma kotów ani nie nosi kucyka. Brent Weeks pisze bloga na swojej stronie internetowej.

 RECENZJA

   Wojownik, na którym ciąży klątwa nieśmiertelności to dość stary, oklepany motyw i wydawać by się mogło, że nie da się już napisać czegoś, co będzie w stanie zaskoczyć czytelnika. Większość tego typu powieści po prostu powiela – w mniejszym, lub większym stopniu – i miksuje fabuły istniejących już książek. Nie jest to oczywiście zamierzone przez autorów, którym ich pomysły wydają się oryginalne, ale fabuła i tak podąża jednym z utartych schematów. Zmieniają się jedynie imiona bohaterów, nazwy i miejsca akcji, czy powód rzucenia klątwy nieśmiertelności.

   Gaelan Gwiezdny Żar taką klątwę otrzymał ‘w pakiecie’, w chwili, kiedy przyjął czarne ka’kari. Od tamtej pory minęło kilkaset lat, wiele kobiet, które kochał i dzieci, które spłodził, oraz okrutnych śmierci, które zadano im tylko dlatego, że były mu bliskie. Na drodze Gealana stanęła wyjątkowej urody Gwinvere, niezwykle inteligentna kurtyzana, która pragnęła z pozycji Dziewiątki wybić się na tron władcy całego podziemia. Gaelan otrzymuje od Niej zlecenie likwidacji najlepszych płatnych zabójców, zlecenie, którego ostatnia część nie jest wcale tak łatwa do realizacji, jak by się mogło wydawać.

   Mam dość mieszane uczucia odnośnie omawianej noweli, do tego stopnia mieszane, że powinienem napisać: jestem za, a nawet przeciw... Zacznijmy od tego, że niespecjalnie kręci mnie tematyka herosów/wojowników i być może ma to wpływ na odbiór owej historii.

   To, co mi się spodobało, to nietypowe umiejętności tak głównego, jak i pobocznych bohaterów, np. okrywanie się cieniem, czy rzucanie głosem – autor kreując postaci i tworząc magiczne zdolności wykazał się dużą pomysłowością. Do bardzo ciekawych zjawisk należy też wykorzystywanie „talentów”, które przydają się przy przeróżnych okazjach. Owe „talenty” kojarzą mi się z grami komputerowymi i fragmenty, w których jest o nich mowa w istocie czyta się tak, jakby to była relacja z gry.

   Gaelan to osoba o wielu imionach i kilkakrotnie się pogubiłem w osobowościach, które wspomina, lub, o których śni. Chwilami kompletnie nie miałem pojęcia, w jakim okresie Jego życia się znajduję i po co wtrącony jest dany fragment. Drugim minusem jest język, jakim posługuje się autor. Niewątpliwie wpływ na ten język ma osoba bohatera, lecz uważam, że mógł by być lżejszy, by nie powiedzieć, bardziej potoczny...   a może współczesny?

   Nie przeciągając, uważam „Cień doskonały” za pozycję ciekawą, napisaną z lekkim poczuciem humoru, a nawet nieco sprośną, która jest w stanie zainteresować niejednego czytelnika, o miłośnikach tego podgatunku fantastyki nawet nie wspominając. Ponadto, jest to świetna próbka możliwości autora, jeżeli ktoś zastanawia się nad zakupem trylogii „Anioła Nocy”.

MAREK SYNDYKA