Grzeczna dziewczynka  - Mary Kubica


     Człowiek, gdy ma wybór, wybiera zwykle dobro. Ale czasami w życiu zdarzają się sytuacje, które wyzwalają w nas złe instynkty. W takim położeniu znaleźli się bohaterowie powieści ''Grzeczna dziewczynka'' autorstwa Mary Kubicy.

Mia pochodzi z bogatej, szanowanej rodziny Dennettów. Pracuje w szkole średniej jako nauczycielka plastyki. Zawsze spokojna, ułożona, niezależna. Pewnej nocy wchodzi do baru spotkać się ze swoim chłopakiem, ale ten w ostatniej chwili odwołuje randkę. Tę okazję wykorzystuje Colin Thatcher, przypadkowy nieznajomy, który przysiada się do stolika dziewczyny. Wkrótce oboje lądują u niego w mieszkaniu. Sprawy przybierają jednak nieoczekiwany obrót. Mężczyzna porywa Mię i wywozi ją na kompletne odludzie do starej drewnianej chatki. Zaczyna się walka z czasem. Rodzice wspólnie z detektywem Gabe Hoffmanem próbują odnaleźć córkę. Jak zakończą się poszukiwania? Dlaczego Mia została porwana i czy odnajdzie się cała i zdrowa?

Mam bardzo mieszane uczucia względem tej książki. Chciałabym napisać, że moim zdaniem jest rewelacyjna, ale nie mogę, nie do końca. Sam pomysł na fabułę niezmiernie ciekawy, wszak porwania zawsze budzą wielkie emocje. Niestety jego realizacja była dla mnie zbyt powolna i mało dynamiczna. Początek jest obiecujący. Przyjaciółka Mii zaniepokojona jej nieobecnością w pracy informuje państwo Dennett o zaistniałych okolicznościach, a ci z kolei informują policję. Śledztwo przejmuje Gabe, detektyw z Departamentu Policji Chicago. W tym samym czasie obserwujemy poczynania porywacza. Okazuje się, że działa na czyjeś zlecenie. Ale cały plan pali na panewce, Colin nagle postanawia ukryć Mia w zacisznym domku na wsi. Teraz oboje ukrywają się przed niebezpiecznym zleceniodawcą i policją. Jak dalej ułożą się relacje sprawcy i ofiary? Pisarka w prosty sposób pokazuje, na jakiej zasadzie syndrom sztokholmski. W oczach Mii, Colin jest nieobliczalnym przestępcą, który przykłada pistolet do jej głowy. Mimo to po pewnym czasie między nimi nawiązuje się dość intymna więź, na tyle silna, by bez żadnej przemocy zatrzymać przy sobie pannę Dennett. Nie bez znaczenia ma fakt, że oboje znajdują się w spartańskich warunkach i zmuszeni są każdego dnia walczyć o przetrwanie.

Wszystkie sceny poukładane są w dokładnie przemyślany, ale niechronologiczny sposób. Co prawda nie lubię nieprzewidzianych przeskoków w czasie i przestrzeni, jednakże autorka umiejętnie rozplanowała każdy szczegół akcji pomiędzy przed i po porwaniu, dzięki czemu nie czułam chaosu i zagubienia. Sama narracja prowadzona jest z perspektywy Colina, Gabe’a i Eve, matki Mii. To sprawia, że mamy równocześnie wgląd w złożone relacje między ofiarą a oprawcą oraz możemy zajrzeć przez uchylone drzwi do rodziny Dennettów, gdzie każdy ma coś za uszami. Na pierwszy ogień idzie James (ojciec naszej bohaterki) surowy, bezwzględny, wymagający, pozbawiony instynktu moralnego sędzia, dla którego nieskazitelny wizerunek to świętość, przez co zdolny jest do zatuszowania najgorszych rzeczy. Faworyzuje starszą córkę, która poszła wytyczoną przez niego drogą, zaś Mię potępia na każdym kroku, nie akceptując jej życiowych wyborów. Natomiast Eve biernie poddaje się kontroli męża, gdyż w obliczu narastającego konfliktu rodzinnego woli nie dolewać oliwy do ognia. Nie bez wad jest także główna bohaterka. Poprzez drobne konflikty z prawem pragnęła zwrócić na siebie uwagę, lecz bezskutecznie. W końcu wyprowadziła się z domu i zaczęła żyć na własny rachunek. Ale czy dzięki temu jej relacje z rodzicami i z siostrą pogłębiły się i uległy poprawie?

Książka napisana jest poprawnym językiem i lekkim stylem. Trzeba też pochwalić kreację postaci -mimo dużej ich liczby, praktycznie wszystkie mają jakąś osobowość, zwłaszcza niezależna, pełna altruizmu (pomagająca bezdomnym i trudnej młodzieży) Mia oraz przystojny, nieobliczalny Colin, którego los nigdy nie rozpieszczał, dlatego szybko musiał nauczyć się samodzielności. Jest także sympatyczny, sprytny detektyw Gabe, który odgrywa w tej historii znaczącą rolę, skupiając się nie tylko na poszukiwaniach zaginionej dziewczyny, ale również na czymś jeszcze. Zastrzeżenia mam odnośnie tempa akcji. Niektóre wydarzenia momentami rozwijały się w ślimaczym tempie. Szkoda, bo liczyłam na sporą dawkę napięcia i więcej sensacyjnej dynamiki. Za to epilog był tak szokująco-zaskakujący, że długo nie mogłam otrząsnąć się z wrażenia, jakie na mnie wywarł.

To intensywny, jednocześnie skłaniający do refleksji thriller psychologiczny. Wyrafinowana intryga, niesamowity suspens i zdumiewające zakończenie, to główne atrybuty przemawiające na jego korzyść. Mimo drobnych niedociągnięć zasługuje na uwagę, dlatego polecam wszystkim zainteresowanym.

Cyrysia,ocena 4/6. 07.10.2014