Witaj drogi czytelniku przed tobą Krwawnik 2, czyli antologia z Pozornie martwej strefy. Opowiadania, które znajdują się w tym zbiorze zostały wybrane przez redakcję serwisu kostnica.com.pl . Każdy mógł napisać opowiadanie i wysłać je do nas – z nadesłanych wybraliśmy naszym zdaniem najlepsze.
Podobnie jak w pierwszej części przed Tobą autorzy bardziej lub mniej rozpoznawalni, lecz wszystkich jednoczy miłość do grozy, a dzięki niej możemy się cieszyć przerażającymi historiami, które zrodziły się w ich głowach.
Pamiętaj jednak, że nie nakładaliśmy na autorów żadnych ograniczeń i pozostawiliśmy im wolną rękę. Opowiadania, które stworzyli mogą przerazić, wywołując niekończący się strach, który na długo pozostanie w Twojej pamięci.
Dodatkowo Krwawnik 2 został wzbogacony o komiks, który pozostawiamy Tobie na deser.

    Opowiadania:
Piotr Borowiec - Coś za coś
Krzysztof T. Dąbrowski - Porror
Flora Woznica - Przebisniegi flo
Maciej Kaźmierczak - Darkroom
Paulina J. Król - Samogon
Maciej Szymczak - Słoneczny Wojownik
Patryk Hirsekorn - Tentuu
Tomasz Czarny - Stopy
Norbert Góra - Wspólnota koszmarnych
Łukasz Radecki - Wzór
Dagmara Adwentowska - Zmiana załogi
Tomasz Mordum X Siwiec - Miłość
Piotr Ferens - Uwięziona śmierć
Marek Ścieszek - Anatomia szaleństwa
Tomasz Kępiński - Grzesznica
Grzegorz Kopiec - Synowie

Pozornie martwa strefa na papierze.

PREMIERA 27.09.2016

RECENZJA

SIEDEMNAŚCIE KROPLI KRWI

Nadeszła jesień, zbliża się październikowa pora, a skoro październik to i Halloween. Jak co roku na miłośników horroru czeka więc wiele mocnych wrażeń, a portal Kostnica nie zapomniał o swoich miłośnikach. Po ponad dwóch latach od publikacji tomu pierwszego ukazuje się wreszcie „Krwawnik 2”, zbiór opowiadań grozy napisanych zarówno przez znanych i cenionych autorów, jak i zdolnych debiutantów. Na miłośników literackiego strachu czeka więc cała gama różnorodnych tekstów wzbogaconych o bonus: ponad czterdziestostronicowy komiks.

Na ponad 230 stronach niniejszej publikacji zabrała się grupa osiemnastu twórców, żeby przedstawić co ich zdaniem znaczy słowo „lęk”. Czym w ich mniemaniu jest koszmar i strach. Niejednokrotnie zmieszany z jakże bliskim mu humorem. Rogata bestia biegająca po ulicach, domowe problemy mające w końcu szansę na rozwiązanie, nawiedzony samochód, demoniczne siły… Pomiędzy pierwszą a czwartą stroną okładki „Krwawnika 2” kryje się bardzo wiele.

Można powiedzieć, że wychowałem się na horrorach. Groza towarzyszyła mi od dzieciństwa, od chwil, kiedy przez zasłaniające oczy palce podglądałem pojedyncze odcinki „Z archiwum X”. W nastoletniości odkryłem uroki slasherów i slash teen movie, a wkrótce potem sięgnąłem po pierwsze dorosłe książki – Mastertona, Kinga i Koontza. Polskiej grozy natomiast uczyłem się na magazynach zawierających opowiadania, dlatego „Krwawnik” budzi we mnie jakąś taką sentymentalną nutę. Krótkie, różnorodne teksty, które czasami są pełnoprawnymi horrorami, a czasem o horror zaledwie się ocierają są czymś, co lubię, cenię i po co chętnie sięgam. Bo choć nie oferują tak długiej zabawy, jak powieści, rozczarowanie z trafienia na zły tekst jest również mniejsze. „Krwawnik 2” pod względem jakości trzyma całkiem niezły poziom. Oczywiście są w nim teksty wyróżniające się, a do tych najlepszych zdecydowanie zaliczają się komediowy „Porror” Dąbrowskiego (Adolf, którego natura nie obdarzyła urodą, postanawia stracić cnotę niemalże za wszelką, nawet magicznych rytuałów, cenę), „Samogon” Pauliny Król (pędzący bimber Heniek przypadkiem odkrywa, że pewien najwyraźniej nieistniejący gatunek ćmy, który wpadł do trunku nadaje mu niesamowity posmak) i „Wzór” Radeckiego (główny bohater wpada w fascynację wzorem, w jaki układają się pieprzyki na ciele jego dziewczyny).

Zbiór zamyka wspomniany już komiks, „Ostatni ciepły dzień tej jesieni”, traktujący o zbiorowym samobójstwie całej ludzkości i dwójce kosmicznych cieciów, którzy pozostając na unoszącej się w przestrzeni stacji, stają się świadkami tego wydarzenia. Jednakże z racji faktu, iż jestem autorem tej graficznej opowiastki, pozwolę sobie pominąć jej ocenę.

Natomiast wracając do całej reszty „Krwawnika 2” to jest to pozycja godna polecenia miłośnikom rodzimych opowiadań grozy. Jeśli więc należycie do tej grupy, sięgnijcie. To książka dla Was.

Ja natomiast dziękuję Kostnicy za udostępnienie mi egzemplarza do recenzji. Zamieszczam stronę z komiksu, która nie znalazła się w „Krwawniku”.

Michał Lipka, 25.09.2016

RECENZJA

Literatura grozy ma to do siebie, że jednych przeraża, a drugich śmieszą pomysły, które w zamyśle autorów, miały wywołać dreszcz, a może nawet krzyk co najmniej przerażenia.Od nie pamiętnych czasów, ludzkość uwielbia się bać, a pisarze prześcigają się w pomysłach, które mają sprawić, że po plecach przebiegnie dreszczyk grozy.I być może, niektóre z tych pomysłów zostaną nam w pamięci.Bo pamięć jest wybiórcza, a nie wszystko niestety warte jest pamiętania.

"Krwawnik 2", to zbiór opowiadań, które wydane nakładem Kostnicy, mają zamiar sprawić, że sen, o ile w końcu przyjdzie, doprowadzi was do panicznego zerwania się z łóżka!Czy się odważę?Krótko mówiąc-odważyłem się.Zachęcony blurbem na okładce, pewnego pisarza, wziąłem się za lekturę.

A mamy tu tyle różnych tematów, co autorów, którzy postanowili się podzielić swoimi pomysłami.
Opowieść o Adolfie, to historia pewnego młodzieńca, który, aby usprawnić swoje życie seksualne wypowiada nierozważne życzenie, które wywraca do góry nogami jego pożycie, ale powoduje też masę komplikacji.
Pewien samogon powoduje dziwną mutację, odmiany ćmy, która zasmakują w krwi obywateli, czy wreszcie tajemnicza historia pewnego człowieka który porwany, bądź przetransportowany w inne miejsce, co jakiś czas wraca, ale za każdym razem potwornie odmieniony.Lub samochód, będący świadkiem makabrycznego morderstwa i o wiele więcej.
Na deser dostajemy czarno-biały komiks o masowym samobójstwie ludzkości, a jedynymi ocalałymi jest pewna para pozostająca na stacji kosmicznej...

Słowem podsumowania, opowiadania nie sprawiły, jakiejś masowej reakcji, ani nadmiernego przerażenia, jednak uważam, że warto z tym zbiorem się zaznajomić, a komiks, podany na zakończenie tej uczty, to perełka.Przekonajcie się sami.

eR, 24.09.2016