|
||
        |
||
 |
||
      |
||
        |
||
 LETNISKO - Piotr Szordej Kolejny kontakt z serią Super Kryminał, zapowiadał się całkiem nieźle, przede wszystkim ze względu na dosyć ciekawie rysującą się fabułę książki „ Letnisko” Piotra Szordeja. Jest to już 22 tomik owej serii, a z racji swoich niewielkich rozmiarów nie traktuję owych kryminałów nad wyraz poważnie. Jednym słowem mogą mnie one nieco zaskoczyć, ale nie są w stanie nazbyt rozczarować, gdyż nie wymagam od nich zbyt wiele. W jednym z mazurskich jezior zostaje odnalezione ciało ciemnowłosej topielicy. W trakcie śledztwa wychodzi na jaw, że wszelkie poszlaki prowadzą wprost do domku letniskowego w pobliżu, którego wyłowiono zwłoki kobiety. Owa chatka w czasie sezonu letniego zamieszkiwana jest przez małżeństwo z Warszaw – Aleksandrę i Janka Głowackich. I właśnie tajemnica śmierci kobiety, oraz jej powiązanie z domostwem tej dwójki, stanie się powodem wszczęcia amatorskiego dochodzenia właścicielki domu. Do jakich wniosków dojdzie ona w trakcie mailowej korespondencji z przyjaciółką rodziny? Czy okażą się one trafne? Tego możecie się dowiedzieć po lekturze „Letniska”. Powieść jest skonstruowana w dosyć nietypowy sposób, gdyż przedstawia korespondencję z poczty elektronicznej między główną bohaterką Olą a jej przyjaciółką Agnieszką. Jedynie wstęp zapisany jest kursywą by odznaczyć go niejako od dalszych treści. Sama fabuła jest dosyć ciekawa, a zagadka kryminalna, choć lekko pogmatwana, chaotyczna i pełna spekulacji może zainteresować. To co strasznie uwiera w tej powiastce to język. Myślałam, że specyfika jego konstrukcji była przywarą poprzedniego tomu owego cyklu, ale zaczynam nabierać przekonania, że podobna maniera cechuje wszystkie książki Super Kryminał-u. Podczas całej lektury miałam wrażenie, że rozmawiam z dużo starszą ciotką lub też babcią – chodzi mi więc o specyficzne budowanie zdań i leciutko przestarzały dobór słów. Poleciłabym tę powiastkę osobom dojrzałym. Młodszy czytelnik, szukający mocnych wrażeń będzie znudzony dialogiem między dwiema bohaterkami. Choć nie ukrywam, że zakończenie jest bardzo przewrotne i dosyć zabawne. Autor bawi się z czytelnikiem, jednak brak tutaj napięcia tak niezbędnego pełnoprawnym kryminałom. Bohaterki trącają lekko sztucznością, jednak może to być wynik relacji jakie między nimi występują. Już od pierwszych maili jakie między sobą wymieniają można poczuć, że coś między nimi zgrzyta. Jednak myślę, że każdy kto przeczyta „Letnisko” będzie zaskoczony tym, w jaki sposób Piotr Szordej zakończył tę zagadkę. |
|
|
|
|
||
