Swoje pierwsze 20 lat spędził w czytelni. Już w wieku ośmiu lat zaczął pasjonować się nauką, zrazu chemią, później astronomią. Począł wydawać powielaną Gazetę Naukową (1899-1907) i Żurnal Astronomiczny (1903-1907). Wkrótce potem doczekał się swych pierwszych publikacji w czasopismach profesjonalnych. Praktycznie caly ten czas spędzil niczym eremita. Samotny, niezdolny do nauki z powodu swych chorób (głównie zmyślonych, gdyż był hipochondrykiem), często myślał o samobójstwie. Podobnie jak matka cierpiał na poważne nerwowe załamanie, co nie pozwoliło mu wstąpić na Brown University. Wszystkie te kłopoty stanowiły dla niego wielkie źródło wstydu i z pewnością przyczyniły się do tego, iż był nieśmiały, a w konsekwencji tego, przebywał z dala od ludzi. Pochalaniane  w niezwykłych ilościach książki, samotność, częste spacery po lassch i dzikich wzgórzach Nowej Anglii, rozbudziły w nim i tak już wrażliwą wyobraźnię. Prawdopodobnie już wtedy młody Lovecraft począł dostrzegać Nieznane, obecne w Naturze i głębszych pokładach jego psychiki. Powiada się, iż wtedy właśnie rozpoczął wędrować nocami po gęstych puszczach i w nie nienawiedzanych ich obszarach, budować ołtarze i czcić dziwne starożytne bóstwa. Wszystko wskazuje na to, że w tym momencie Lovecraft przeżył poważny kryzys egzystencjalny. Był introwertywny i nerwowy od samego dzieciństwa, a sprzyjały temu liczne nieszczęścia w rodzinie. "Byłem bliski wegetacji niczym zwierzę...", pisał wówczas Lovecraft. Od stanu absolutnego wycofania się z życia społecznego uratowała go możliwość pisania i współpracy ze Zjednoczonym Stowarzyszeniem Pisarzy - Amatorów. Jego poezje i fikcyjne opowiadania, takie jak  Bestia w Jaskini, Alchemik, Grobowiec czy Dagon zwróciły nań uwagę wielu pisarzy i krytyków. Chyba można zaryzykować stwierdzenie, iż w przypadku Lovecrafta wystąpiły objawy tak zwanej dezintegracji pozytywnej. Uaktywnił się dostęp do niezwykle twórczych i inspirujących obszarów umysłu, co pozwoliło mu zintegrować swoją psychikę.

                    Przez kilka lat prowadził zwykłe życie, a w roku 1924 ożenił się z Sonnią Greeni i przeprowadził do Nowego Jorku. Małżeństwo to rozpadło się po dwóch latach. Lovecraft nie mógł poświęcić się zwyklej pracy, ani znieść przelewających się ulicami tego miasta tłumów. Powraca więc do providence, z którego udaje mu się wyjechać tylko na krótko mimo wielu marzeń o podróżach. Odtąd jego twórczość przyjmuje bardzo nostalgiczny i wręcz mizantropijny klimat (On, Groza w Red Hook). W międzyczasie publikuje kilka swych opowiadań w słynnym piśmie Weird Tales. Niestety, większość później uznawanych za wybitne dzieła i klasykę gatunku opowiadania zostały przez redakcję pisma odrzucone. Lovecraft do końca życia miał problemy z publikacją swej twórczości. Uznania i wręcz kultu ze strony czytelników doczekał się dopiero po śmierci. Niemniej do tego czasu tworzy swoje największe dzieła, takie jak Zew Cthulhu, Przypadek Czarlesa Dextera Warda czy  W górach szaleństwa. Zwraca się ku niezwykła przerażającej grozie o wręcz kosmicznym wymiarze. Zaczyna poruszać wątki mocno inspirowane magią i różnymi teozoficznymi oraz kosmogenicznymi teoriami.

CDN

H.P. Lovecraft: Biografia S.T. Joshi

H.P. Lovecraft w ciągu ponad siedemdziesięciu lat od śmierci stał się prawdziwą ikoną kultury popularnej, choć jako pisarz wciąż pozostaje postacią niezwykle zagadkową. W tej pierwszej pełnowymiarowej biografii twórczej Lovecrafta S.T. Joshi - wybitny znawca literatury grozy - sięgnął do najgłębszych źródeł, by sprostować wszelkie nieścisłości wiążące się z jakże skomplikowaną osobowością "dżentelmena z Providence", a także zbadać literackie, filozoficzne, kulturalne oraz historyczne podłoże dzieł Lovecrafta. Biografia Joshiego rozwieje większość mitów i legend związanych z Lovecraftem jako człowiekiem, a także przekona wielu nowych czytelników do sięgnięcia po jego fascynujące, tchnące niesamowitością utwory, które tworzą kanon współczesnej literatury grozy.

"Książka H.P. Lovecraft: Biografia zaskoczy nawet czytelnika dobrze zaznajomionego z dziełami Lovecrafta oraz gotycką legendą jego życia".

Joyce Carol Oates