MAG W CZERNI - Jaye Wells

Mag w czerni to drugi tom opowiadający o perypetiach nieustraszonej zabójczyni Sabiny Kane - pół wampirzycy, pół maga, która za sprawą Rudowłosej zdobyła już wielu fanów na całym świecie.

Tym razem nasza bohaterka wraz z Adamem i Giguhl'em wyrusza w podróż do Nowego Yorku, by tam w Siedzibie Rady Hekate, po raz pierwszy spotkać się ze swoją siostrą Maisie. Niestety, po niedawnych wydarzeniach związanych z jej babką - kobieta ją oszukała i usiłowała zabić - dziewczynę przepełnia nieufność wobec rodziny. Mimo obaw i wątpliwości dotyczących poznania bliźniaczej siostry, Sabina stara się zdobyć odpowiedzi na nurtujące ją pytania.

Zadanie to okazuje się być znacznie bardziej skomplikowane niż się wcześniej wydawało. Przebywając pod opieką Rady Sabina dowiaduje się, że jest nową Lilith - wybranką jednoczącą wszystkie narody. Aby wypełnić przepowiednię, a tym samym uchronić świat od wojny, musi nauczyć się trudniej sztuki władania magią. Jednak czy to wystarczy? Czy będzie miała dość siły by stawić czoła rządnym krwi Dominiom?

Jaye Wells stworzyła tu niezwykłą kreację kobiecego bohatera. Sabina nie jest bowiem kruchą i bezbronna istotą, ale jak na płatnego mordercę przystało, silną i pewną siebie kobietą. Co prawda pod twardą skorupą niedostępności kryje się wrażliwa dziewczyna - niepewna swoich uczuć do dwójki pojawiających się w jej życiu mężczyzn - lecz tak naprawdę, mało kto jest w stanie przeżyć na tyle długo, by się o tym przekonać. Rozdarta dwoistością swej natury oraz obarczona ciężarem odpowiedzialności za losy świata, twardo stąpa po ziemi i nie waha się przed niczym by osiągać zamierzony cel.

Moją sympatię i uznanie w książce zdobyła jednak przede wszystkim postać Giguhl'a. Ponad dwumetrowego demona Niezgody, będącego sługą Sabiny i zwanego przez nią pieszczotliwie Pimpusiem Sadełko. Jego sposób bycia, słownictwo, ubiór, a także problemy zdrowotne urzekły mnie bez miary. Już pierwsza scena opisująca go w zielonym t-shirtcie z napisem Got Evil? wywołuje uśmiech na twarzy czytelnika.

Sceneria Maga w czerni jest mroczna i ezoteryczna. Nowy York jest tu ukazany jako mekka nadprzyrodzonych istot. Żyją tu: magowie, wilkołaki, demony, wampiry oraz nimfy - pełniące najczęściej rolę "dam do towarzystwa". Porządku wśród mrocznych ras miasta strzeże Cień, któremu Sabina naraża się już pierwszego dnia pobytu i który nie mało namiesza w jej życiu.

Książka ta nie jest bajką o życiu wampirzycy i jej kompanów, ale dobrym, dynamicznym, i co by nie było, brutalnym kawałkiem sensacji. Wartka akcja, pojedynki, zmyślna broń oraz duża dawka humoru czynią ją interesującą pozycją na polskim rynku literackim. Miłośnikom gatunku szczerze polecam.

Varia

RECENZJA 2

„Z rodziną najlepiej wychodzi się na zdjęciach”

Pierwszy tom cyklu „Sabina Kane” nie zachwycił mnie tak jak powinien. Brakowało mi polotu, błyskotliwych dowcipów oraz odpowiedniej dawki mrocznego klimatu. Jednak po cichu liczyłam, że spotkanie z „Magiem w czerni”, czyli drugim tomem tegoż cyklu będzie trochę lepsze, i nie zawiodłam się.

Rozstaliśmy się z bohaterką w momencie gdy wyruszała ona by poznać swoją bliźniaczą siostrę wychowywaną od małego wśród magów i w tym też momencie wracamy do niej na początku „Maga w czerni”. Sabina Kane rozstała się z klanem wampirów, po tym jak okazało się, że jej własna babka chce się jej pozbyć. Wraz z nekromantą Adamem i demonem Giguhl’em, bohaterka opuszcza Los Angeles i zmierza do Nowego Yorku, by poznać resztę rodziny od strony swojego ojca – maga. Pierwsze spotkanie z siostrą jest bardzo zaskakujące i lekko frasujące, na domiar złego członkowie „klanu” nekromantów uważają ją za wybrankę, która ma zjednoczyć wszystkie mroczne rasy i zapobiec rozlewowi krwi. Okazuje się także, że jej babka - „szefowa” klanu wampirów nie ma zamiaru odpuścić i podąża jej tropem. Wszystko zmierza w złym kierunku , jednak nic nie zapowiada tragicznych wydarzeń, które mają mieć miejsce.

Sabina Kane nie wzbudziła mojej sympatii, być może dlatego, że pierwszy tom „Rudowłosa” nie pozwalał na zbytnie utożsamienie się z jej postacią. Jednak „Mag w czerni” skupia się na bohaterce dużo bardziej intensywnie i dzięki temu czytelnik może poznać ją bliżej. Zdecydowanie bardziej przypadła mi też do gustu rodzina od strony ojca Sabiny oraz jej siostra Maisie. Najbardziej jednak podoba mi się to, że autorka postanowiła dopuścić wreszcie do głosu demona Gighula, który wprowadza, tak przeze mnie oczekiwaną, sporą dawkę dowcipu.

Fabuła również jest dużo bardziej porywająca. Bardzo podobały mi się fragmenty mówiące o tym jak bohaterka uczyła się korzystać ze swoich magicznych zdolności. Moment kulminacyjny także doskonale podziałał na moją wyobraźnie, przez co praktycznie zaraz po zakończeniu lektury „Maga w czerni” postanowiłam sięgnąć po kontynuację, czyli „Zielonookiego demona”.

Oczywiście zdaję sobie sprawę z tego, że nie da się przeczytać drugiego tomu cyklu o Sabinie Kane, bez uprzedniego zapoznania się z pierwszym, jednak teraz kiedy mam już oba tomy za sobą stwierdzam zdecydowanie, że naprawdę warto przeczytać te książki. Druga powieść wypada o niebo lepiej od poprzedniczki, dlatego mam nadzieje, że cały cykl nabierze wreszcie pożądanych rumieńców.

Ocena: 4+/6

Fuzja