W trakcie służbowej podróży poznański biznesmen podwozi piękną autostopowiczkę, która wysiadając w okolicy Wilków zostawiła na siedzeniu dziwny naszyjnik. Mężczyzna postanawia oddać zgubę, ale nieznajoma jakby rozpłynęła się w powietrzu. Przedzierając się przez zagajnik, biznesmen trafia na piękny stary pałacyk, wystawiony na sprzedaż. Mimo ostrzeżeń przyjaciela postanawia wyremontować opuszczoną posiadłość, widząc w tym szansę na życiowy interes.

Nie odstrasza go ani mroczna przepowiednia, ani plotki miejscowych. Lawina dziwnych zdarzeń towarzyszących każdej jego wizycie w pałacu i tajemnicze zgony w okolicy przekonują go, że to nie była dobra decyzja... Czy uda się powstrzymać złowrogą siłę?

POWIEŚĆ POD PATRONATEM KOSTNICA.COM.PL

RECENZJA

Horror, jaki oferują nam rodzimi autorzy, walczy o popularność i stopniowo zdobywa coraz większe uznanie i liczbę czytelników. Choć jakościowo nie są to kulejące utwory – nie brak im przecież niczego – to, czy to za sprawą braku wiary w polskich autorów, czy też wybierania zagranicznych pewniaków z uwagi na ograniczony budżet (żyjemy w dobie „kryzysu”...), polska powieść grozy długo będzie walczyła, by znaleźć się w pierwszej piątce najchętniej przez nas czytanych gatunków literackich. Tym bardziej cieszy fakt, że do grona pisarzy, którzy chcą nas przestraszyć dołączył Łukasz Henel i Jego powieść grozy - „On”.

   Akcja powieści rozpoczyna się, kiedy trzydziestosześcioletni Tomasz wyrusza z Poznania do Zielonej Góry – właśnie tam zamierza otworzyć kolejny zakład optyczny. Po drodze zabiera tajemniczą dziewczynę, która wysiadając zostawia w samochodzie stary medalion. Tomasz, chcąc go oddać rusza za dziewczyną w nieprzenikniony mroczny las, jednak dziewczyna znika bez śladu, a bohater zamiast niej, w środku lasu, odnajduje zabytkowy i mocno nadgryziony zębem czasu pałacyk. Kiedy następnego dnia jego przyjaciel i nieoficjalny doradca odradza mu otwarcie zakładu optycznego z powodu dużej konkurencji, myśli Tomasza wędrują w kierunku leśnego pałacu. W jego głowie rodzi się pomysł na motel-restaurację, który można by tam urządzić i o dochodach, jakie by to przyniosło. Po wyremontowaniu budynku bohater postanawia w nim zamieszkać i osobiście go pilnować do momentu rozkręcenia interesu. Wkrótce zaczyna dochodzić do niewytłumaczalnych zdarzeń, które młody biznesmen usilnie zrzuca na karb starej budowli, zapowietrzonych rur itp., jednak ludowe przekazy mówią zupełnie co innego. W pałacyku doszło swego czasu do wielkiej tragedii, a zło, które wydawało się być uśpione, znów zaczyna dawać o sobie znać, tylko, czy takie czyste zło można powstrzymać, wygrać z nim walkę? O tym bohater przekona się na własnej skórze.

   Henel budując nastrój wykorzystuje lęki czytelnika – precyzyjnym konstruowaniem zdań i niedopowiedzeniami, ale też wykorzystując zakorzenione w społeczeństwie stereotypy i przekazywane z pokolenia na pokolenie (niby lokalne, a jednak uniwersalne) podania, ze strony na stronę podkręca nastrój grozy. Strach i bezradność jaką odczuwa bohater, oraz postacie drugoplanowe bez przeszkód torują sobie drogę do świadomości, by już za chwilę wziąć ją w absolutne władanie. Choć akcja przez niemal połowę książki ledwie się toczy (na co duży wpływ ma narracja w pierwszej osobie) nie czuje się znudzenia i mam wrażenie, że autor celowo tak oszczędnie dawkował wszelkie nowe informacje, by wprowadzić czytającego w stan uśpienia i by wszystko co się działo na kartach powieści można było dokładnie przemyśleć, przewidzieć zakończenie...   i się na swoim rozumowaniu przejechać! Henel zadrwił sobie z czytelnika i jego toku myślenia, pokazał możliwości i tropy, wodził za nos, a zakończenie stworzył wręcz nieprzewidywalne. Życzył bym sobie i wszystkim czytelnikom, żeby właśnie tak z nas drwiono.

   Osoba głównego bohatera to postać bardzo złożona i z początku bardzo obca. Jego sposób rozumowania może wydać się trudny do ogarnięcia, a nawet naciągany, tak samo zresztą jak postępowanie. Pytanie tylko, ilu z czytelników wie jak rozumuje biznesmen (jakby nie patrzeć, wyższa klasa społeczna), nawet taki, który wywodzi się z biednej rodziny, jak bohater powieści? Patrząc z boku, niektóre kroki „nowobogackich” rzeczywiście wydają się naiwne, jakby wyrwano ich z innego świata. Tak właśnie jawi mi się Tomasz - sprawnie poruszający się w świecie inwestycji, znacznie mniej w naszym codziennym życiu. Za wiarygodnością tej najważniejszej postaci przemawia jeszcze jeden, bardzo ważny argument, ale tego mi zdradzić nie wolno – odebrał bym wam całą przyjemność czytania.

   Obrazy otoczenia, oraz społeczności, które tworzą aktywne tło powieści są przedstawione wiarygodnie i na swój mroczny sposób plastycznie. Dodatkowym plusem jest wprowadzenie kilku postaci, które odgrywając ważne role są również narratorami poszczególnych rozdziałów i pomagają odnaleźć się w sytuacji, kiedy ta w trakcie czytania zaczyna wydawać się zupełnie niezrozumiała.

   Bez wad się nie obeszło – panie odpowiedzialne za redakcję i korektę, w miarę jak powieść się rozkręcała, odrobinę miej przyłożyły się do pracy nad tekstem – głównie powtórzenia, jakby nie istniały synonimy; oraz drobne nielogiczności – ale stanowi to ułamek procenta i choć w chwili czytania dość widoczne, po czasie szybko ucieka z pamięci. Cóż, panie się chyba przestraszyły i czym prędzej chciały przejść przez tekst.

   „On” spełnia wszystkie wymagania, jakie tylko można by postawić powieści grozy, nie pozwala zaprzestać czytania przed poznaniem zakończenia i zaskakuje finałem. Prawdą jest również to, co podaje wydawca na pierwszej stronie okładki – że jest to „Książka, której lepiej nie czytać po zmierzchu...”, ponieważ „On” nawet w dzień potrafi przyśpieszyć bicie serca i obudzić najbardziej pierwotny strach.

Marek Syndyka