Pan Lodowego Ogrodu to cykl, który, choć ukazał się już stosunkowo dawno temu, to wciąż cieszy się niesłabnącą popularnością. Według mnie są dwa czynnik, które o tym decydują. Primo, jest to jedna z niewielu lektur, treścią przywodząca na myśl skojarzenia rodem z fantastyki światowej – co za tym idzie reprezentująca jej poziom. Secundo, Fabryka Słów postarała się aby kolejne wydania tej książki przykuwały wzrok i stanowiły całkowity must have! dla czytelników. Po pierwszym tomie Pana Lodowego Ogrodu przyszedł więc czas na tom drugi.

Vuko Drakkainen, tajemniczy przybysz z Ziemi, którego misję na odległej planecie stanowi odszukanie i ewakuacja zaginionej grupy badawczej, został zaklęty w drzewo. Wydaje się, że cel z jakim został przysłany na Midgaard, już nigdy nie zostanie spełniony. Jednak, kiedy ktoś miesza w królestwie Bogów, Ci nie pozostają bierni…

Filar, syn Oszczepnika kontynuuje swoją podróż, by jako Nosiciel Losu, dopełnić przeznaczenia. I choć nie zna celu podjętej przez siebie drogi, to dopóki towarzyszy mu Brus, wydaje mu się, że jest bezpieczny. Jak długo jednak jego opiekun będzie w stanie mu towarzyszyć? Okazuje się, że pożegnanie jedynego przyjaciela, która zna prawdę o pochodzeniu Filara - ostatniego syna zamordowanego Cesarza – władcy Klanu Odwróconego Żurawia, zbliża się wielkimi krokami.

Spotkałam się z różnymi opiniami na temat II tomu Pana Lodowego Ogrodu, jedni byli nim zachwyceni, drudzy poczuli zawód. Ja należę do tej pierwszej grupy. Magia Pieśniarzy rzuciła na mnie urok. Podróżowanie z bohaterami książki okazało się jedną z najciekawszych i najlepszych przygód, jaką przeżyłam w ostatnich latach. Wyobraźnia Grzędowicza wydaje się nie mieć granic. Podróż na ogromnych ptakach po bezkresnej pustyni, czy też uczestniczenie w licznych i bogato opisanych walkach i pojedynkach zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Kolejną zaletą Pana Lodowego Ogrodu II jest, uwydatniony w bardzo subtelny sposób, oniryzm.

Pan Lodowego Ogrodu II to naprawdę wybitna kontynuacja tomu pierwszego. Autor wykazał się ogromną pomysłowością i umiejętnością utrzymywania delikatnej równowagi między treścią oraz formą – tak więc fantastyczna fabuła opisana jest w równie ciekawy sposób. Pan Lodowego Ogrodu już na zawsze pozostanie dla mnie jedną z najlepszych pozycji literackich z gatunku polskiej fantastyki.

 Fuzja