|
||
        |
||
 |
||
      |
||
        |
||
PRZĘDZA - Gennifer
Albin Adelice zostaje powołana do służby w Gildii Dwunastu. Ma zostać Kądzielniczką. Rodzice dziewczyny jednak nie chcą oddać jej do służby i starają się ją ukryć, czego bohaterka ponosi później konsekwencje. Początek "Przędzy" może być różnie odbierany. Czytelnikowi nic nie zostaje wyjaśnione, ale dzięki temu czytanie idzie szybko. Gennifer Albin stworzyła niekonwencjonalną historię. Pisarka nie 'odgrzała' czyjegoś pomysłu, wplatając coś swojego, tylko wytworzyła świat od podstaw, wymyślając nowe zasady w nim panujące. Czytający dostaje dawkę akcji, napędzanej różnymi uczuciami. W książce pojawia się także wątek miłosny, w którym na początku można się pogubić, jednak z czasem dostarcza nam więcej emocji. Powieść jest wciągająca i dzięki świeżości ciekawa. Czytelnik z każdą stroną odkrywa nowe karty, ciągle dowiadując się czegoś nowego, czego efektem jest brak znudzenia. Bohaterów poznajemy różnych i do każdego możemy poczuć coś innego. Postacią, która mnie oczarowała jest Jost. Od samego początku spodobała mi się jego siła, a także poczucie humoru. Mimo słabszych momentów, nie dał się zdominować władzy. Za to kimś do kogo nie zdołałam zapałać sympatią jest Erik. Uważał się za przystojnego gwiazdora, a dla mnie był tylko nudnym nieudacznikiem, który osiąga coś nie dzięki walce, a uległości. Pozostaje jeszcze główna bohaterka, Adelice Lewys rozdarta między dwóch chłopców. Dziewczyna jest niezwykle charyzmatyczna, mądra, a dodatkowo posiada poczucie humoru często mieszane z sarkastycznymi uwagami. Adelice jest odważna i to ona była motorem napędowym powieści. "Wokół nas lśni pajęczyna czasu - cały świat zamarł, lecz my nie ustajemy w ruchu, stapiając się w jedność." Język pisarki jest lekki i barwny, a historia przez nią stworzona niezwykła. "Przędza" poprowadzona jest narracją pierwszoosobową, więc każde zdarzenie poznajemy z perspektywy głównej bohaterki. Posiada to wiele plusów, albowiem uczucia Adelice są znane czytelnikowi, a to pozwala mu się z nią w pewien sposób utożsamiać. Książka naprawdę wciąga, dzięki czemu sama przeczytałam ją w dwa dni. Mam jednak pewne zastrzeżenia do finału. Był nieprzewidywalny to na pewno, ciekawy, ale też dziwny i trochę nudny. Spodziewałam się 'bum' na większą skalę, czegoś, czego będę mogła się uczepić i cały czas o tym myśleć. Jednocześnie w zakończeniu było coś, dzięki czemu wiem, że przeczytam kolejny, drugi tom (jak tylko pojawi się na polskim rynku). Jestem ciekawa co pisarka jeszcze wymyśli. "Przędza" to tak naprawdę postapokaliptyczna powieść, okraszona nieziemską fantazją. Książka ta to prawdziwa uczta dla czytelnika. Polecam, jest warta waszej uwagi, bo spójrzmy prawdzie w oczy, kto chce jechać tam gdzie już był, skoro ma przed sobą nowy, nieodkryty ląd?
Klaudia „Kadzia” Osuch RECENZJA 2
Świat
przyszłości stał się materiałem stworzonym z cienkiej i wyjątkowej
przędzy. Istnieje garstka dziewczyn, posiadających zdolność panowania
nad nią i tylko jedna, która może dowolnie ją zmieniać. Proces
wyławiania Kądzielniczek, choć medialnie jest bardzo dostojny i radosny,
w rzeczywistości okazuje się być bezwzględną selekcją. W trakcie jednej
z takich rekrutacji Adelice traci ojca, jej siostra zostaje gdzieś
przeniesiona, a o losach matki nawet nikt nie słyszał. Pełna nienawiści
do Gildii, a przede wszystkim akademii w której się znalazła, Adelice
postanawia wywrócić świat Arrasu do góry nogami. |
|
|
|
|
||
