SZEWC Z LICHTENRADE - A.Pilipiuk

Moja przygoda z twórczością Andrzeja Pilipiuka prowadziła różnymi ścieżkami. Mieliśmy wzloty i upadki, nie mniej jednak nadal uważam go za bardzo dobrego pisarza (choć wiem, jak ogromne kontrowersje wzbudza wśród czytelników). Zdecydowanie jest to jeden z najbardziej płodnych autorów zbiorów opowiadań, nic więc dziwnego, że jego najnowsza książka, wydana nakładem (jakżeby inaczej) Fabryki słów to także antologia. Szewc z Lichtenrade to zbiór dziesięciu opowieści w mniejszym bądź większym stopniu oscylujących wokół tematyki historii.

Tak jak w przypadku poprzednich antologii Pilipiuk i tu powraca do znanych bohaterów np. dr Skórzewski. Jednak mnie najbardziej zaintrygowała przewijająca się w kilku opowiadaniach postać kolekcjonera staroci Roberta Storma. Zresztą autor naprawdę doskonale potrafi nakreślać swoich bohaterów, wykorzystując zadziwiająco minimalne nakłady słów. Natomiast co do treści opowiadań, jak to zwykle w tego typu zbiorach bywa, zdarzają się lepsze i gorsze. Jednak nie można odmówić pisarzowi umiejętności zabawnej i lekkiej kreacji świata. Niekiedy wpycha nas siłą w całkowicie abstrakcyjną i odmienną od naszej rzeczywistość, innym razem kreuje świat identyczny do współcześnie znanego, z tym że wybrzusza go delikatnie pewnymi paranormalnymi akcentami. Jedno jest pewne – z Pilipiukiem nie można się nudzić!

Naprawdę nie chce zdradzać Wam jakie treści skrywają tajemnicze tytuły rozdziałów jak np. Traktat o higienie, Ślady stóp w wykopie, Sekret wyspy Niedźwiedziej i tytułowy Szewc z Lichtenrade. Potrzeba Wam wiedzieć tylko tyle, że Andrzej Pilipiuk jest mistrzem w tworzeniu ciepłych historii z dreszczykiem, przezabawnych i groteskowych opowiastek, oraz naprawdę tajemniczych i mrożących krew w żyłach opowiadań – i wszystkie znajdziecie sięgając po jego najnowszą książkę.

Antologia Szewc z Lichtenrade plasuje się na środkowej półce dzieł spisanych piórem tego autora. Nie jest to książka wybitna, choć wydaje mi się, ze autorowi jest po prostu ciężko zaskoczyć całkowicie czytelnika, który przeczytał bardzo dużo jego dzieł – czyli kogoś takiego jak ja, z drugiej strony na pewno jest to lektura, która wypłukuje goryczkę powstałą po przeczytaniu Trucizny, czyli ostatniego tomu opowieści o Wędrowyczu. Jeśli po mojej recenzji nadal nie wiecie czy sięgnąć po Szewca czy nie, to bez zbędnego owijania w bawełnę powiem jedno – polecam!

Ocena: 4+/6

FUZJA