O książce:

   Wyklęty powstań ludu ziemi, powstańcie których dręczy głód...
A więc twierdzicie Obywatelu, że wampiry istnieją? Niby kraj socjalistyczny, ateizm w modzie, a tu taka wtopa. I jak tu się krzyżem odwijać? Jak wodą, tfu, święconą chlapać? A czosnek tylko granulowany i z importu z bratniej Czechosłowacji!
Myśl nowa blaski promiennymi, dziś wiedzie nas na bój, na trud.
Być wampirem w PRL to nie przelewki. W społeczeństwie bezklasowym trudno tytułować się hrabią. Płaszcz i smoking nosi albo kelner, albo iluzjonista, a krew obywateli Rzeczpospolitej Ludowej ma posmak deficytu i reglamentacji.
Przeszłości ślad dłoń nasza zmiata, przed ciosem niechaj tyran drży...
Ale nie czas, by kąsać zblazowanych arystokratów w zacisznych buduarach. Prawdziwy walor odżywczy ma krew opasłych badylarzy, cinkciarzy, partyjnych kacyków i córeczek UB-eków.
Ruszymy z posad bryłę świata, dziś niczym, jutro wszystkim my!
Bo my, wampiry z PRL mamy swoją godność! Nie wysysamy biednych sarenek i jagniątek. Nie nazywamy tego WEGETARIANIZMEM! Może nie pamiętamy już o wampirzych mocach, ale mamy spryt nasz narodowy! Pozyskamy dewizy, przekroczymy plan, a potem z dumą oznajmimy:
To wszystko każe nam powiedzieć mocno. I stanowczo: Burżuazyjnym skrytopijcom mówimy - NIE! 

   Jaki kraj, takie i wampiry. Weźmy te nasze polskie i przemnóżmy przez czasy PRL-u, a wynik będzie szokujący: krwiopijca borykający się z deficytem papieru toaletowego! Czego się spodziewałem po „powieści obnażającej zmierzch zgniłego kapitalizmu”? Zabawy, lekkiej i przyjemnej lektury, przy której można odpocząć, lecz nie opowieści dla samego faktu opowiadania. Co dostałem?

   Zanim napiszę co dostałem, przyczepię się do wydawcy o wprowadzanie w błąd czytelnika. Chodzi o to, co jest napisane na pierwszej stronie okładki u samej góry, cyt. „POWIEŚĆ OBNAŻAJĄCA ZMIERZCH ZGNIŁEGO KAPITALIZMU”. Po pierwsze „Wampir z M-3 nie jest powieścią, a zbiorem opowiadań, które łączy chronologia wydarzeń i bohaterowie. Po drugie, skoro akcja, czy raczej akcje toczą się w czasach PRL, to powieść obnaża raczej zmierzch zgniłego KOMUNIZMU, chyba, że ja tu czegoś nie rozumiem... Tyle w tym temacie.

   Wracając do treści, mamy do czynienia z historią nastoletniej Gosi, która odbiera sobie życie w akcie zemsty(!) i w ogóle foch z przytupem! Nastolatki wiecznie takie same... W niedługim czasie budzi się ona w trumnie i ,skoro jednak nie umarła, postanawia wrócić do domu, no bo który nastolatek przejął by się tym, że ktoś go pochował? Jak się w domu okazuje, Gosia jednak nie żyje, a rodzina uznaje ją za diabła wcielonego, próbuje zastrzelić, by potem spalić i po problemie. Ot rodzina. Po ucieczce z domu Gosia poznaje ślusarza Marka (mnie zaszczyt kopnął, mojego imiennika), który również jest wampirem i postanawia jej pomóc w tej zupełnie nowej i nietypowej sytuacji – wprowadzić w środowisko i pokazać jak żyją wampiry w trudnych czasach komunizmu. Co prawda krew na kartki nie była, ale czasy i tak trudne.

   Trzeba przyznać, że „Wampira z M-3” czyta się bardzo szybko – jeden wieczór, czy kilka przejażdżek koleją podmiejską do pracy w zupełności wystarczą. Wniosek: Właśnie jako lekką i nie męczącą przepracowanego umysłu należy traktować tę książkę. Dziewięć opowiadań to zabawne i proste historie, w których autor pokazuje jak krwiopijcy sprytnie radzą sobie z systemem komunistycznym. Nie brakuje również odniesień do współczesnej literatury, w tym twórczości samego Pilipiuka. Oczywiście, jak na tego konkretnego autora przystało, najwięcej jest wyśmiewania komuny i wszystkich zasiadających na partyjnych stołkach. Za ten charakterystyczny sposób wytykania wad ustrojów i społeczeństwa nie sposób autora nie kochać.

   Kończąc, żeby nie zanudzać, „Wampir z M-3” ma ciekawych bohaterów, zabawne wątki i wąteczki, w oryginalny sposób przedstawia świat (choć raczej ten najbliższy bohaterom) – bawi i pozwala odpocząć. Czego chcieć więcej?

 Marek Syndyka