Któż z nas nie zna najlepszego detektywa w historii? Sherlock Holmes cieszy się niesłabnącą popularnością już od niemal 130 lat, wciąż pojawiając się a to na ekranach kin, a to w serialach, to znów książkach, a nawet komiksach i grach. Powstała także seria powieści dla dzieci, która ukazuje losy nastoletniego Sherlocka i dwójki jego przyjaciół, którzy przeszli do legendy. Seria udana i ciekawa, potrafiąca przynieść wiele rozrywki nawet dorosłym czytelnikom.
Irene Adler ma dwanaście lat i wakacje roku 1870 spędza Saint-Malo. Tak się jednak składa, że jednocześnie w mieście przebywa dwóch nieco od niej starszych chłopców, których los postawi na jej drodze. Pierwszym z nich jest Sherlock Holmes. Za kilka lat zostanie sławnym na cały świat detektywem, ale w chwili obecnej jest niezwykle mądrym i dociekliwym nastolatkiem zainteresowanym piratami. Drugi to Lupin, a właściwie Arsène Lupin, ale kto by chciał być nazywany takim imieniem? Obecnie jest kolejnym zwykłym-niezwykłym nastolatkiem, chociaż w przyszłości zostanie (nie)sławnym złodziejem/dżentelmenem. Irene pasuje do nich znakomicie – buntownicza, inteligentna, mądra i wygadana. Ale czy któreś z nich mogłoby sądzić, że wpakują się razem w kryminalną aferę? Kiedy znika diamentowa kolia, morze wyrzuca na plażę zwłoki, a na dachach widywana jest dziwna postać, trójka dzieci angażuje w prywatne śledztwo, które przerasta miejscowych stróżów prawa…
Powieści i opowiadania o przygodach Sherlocka Holmesa nigdy nie były opowiedziane z jego perspektywy. To jego drogi przyjaciel Watson spisywał zawsze to, co spotykało detektywa, kto jednak mógłby załapać za pióro, w czasach, kiedy ci dwaj jeszcze się nie znali? Wybór padł na Irene Adler, postać, z którą łączyły Sherlocka pewne romantyczne więzy. Co ciekawe w książkach Conan Doyle’a pojawiła się ona tylko raz, w jednym opowiadaniu. Resztę dopisała tradycja, czyniąc ją jedną z najważniejszych postaci holmesowego kanonu. A teraz także i narratorką/autorką nastoletnich przygód tego bohatera.
Kto kryje się za jej postacią? Pomysł na połączenie losów trzech bohaterów literackich w opowieści dla młodzieży narodził się w głowie włoskiego pisarza Pierdomenico Baccalario, autora chociażby „Ulyssesa Moore’a”, a całość wykonał pisarz kryminałów dla młodych czytelników, Alessandro Gatti („Kieliszek trucizny”). Jak wyszło? Bardzo ciekawie, bo choć to utwór dla dzieci, zdecydowanie powstał z fascynacji tematem, a puszczenie oka do starszych czytelników, którzy znają przygody Sherlocka i Lupina dodaje całości smaku. Poza tym sama fabuła, wraz z zagadką i młodzieżowymi przygodami, jest naprawdę udana, a lekki styl spodoba się młodym odbiorcom.
Podsumowując, bardzo ciekawa publikacja. Ładnie wydana i ilustrowana, z porcją stylizacji. Warto ją polecić młodym, warto też sięgnąć samemu, jeśli młodym pozostało się już tylko duchem. Polecam.
Michał Lipka
