The Lodgers. Przeklęci 04.05.2018

Irlandzki horror w gotyckich klimatach w reżyserii Briana O’Malley (Let Us Prey). Scenariusz napisał David Turpin (The Indecents)

Zdjęcia powstawały w willi Loftus Hall, w Wexford, najbardziej nawiedzonym miejscu Irlandii. Opowieść o duchach, w której rodzeństwo ( Rachel i Edward )będzie musiało zmierzyć się z tytułowymi Lokatorami.

Obasada:
David Bradley (The World’s End; Hot Fuzz; Sweeney Todd), Eugene Simon, Bill Milner (X-Men: First Class), Moe Dunford (The Hidden), Charlotte Vega ([REC] 3: Genesis), Deirdre O’Kane (The Messenger; Boy Eats Girl), Roisin Murphy (Roadkill).

premiera 4 maja 2018

Po tragicznej śmierci rodziców Rachel i jej brat bliźniak – Edward samotnie zamieszkują mroczną posiadłość Loftus Hall. Według lokalnej legendy jest to dom przeklęty, nawiedzony przez dawnych mieszkańców – The Lodgers. Rodzeństwo musi przestrzegać określonych reguł, żeby uniknąć okrutnej kary i przeżyć. Pomimo ostrzeżeń Simon, zakochany w Rachel chłopak, chce odkryć prawdę o klątwie ciążącej na rodzinie. Kiedy przekracza próg domu, uruchamia lawinę śmiertelnych zdarzeń.

 

OD REŻYSERA

W połowie 2014 roku mój pierwszy film, „Let Us Prey”, otrzymał nagrodę Melies d’Argent na brukselskim Międzynarodowym Festiwalu Filmów Fantastycznych. Został też ciepło przyjęty przez festiwalową widownię. Na pokazie podczas Fantasia Film Festival w Monteralu pojawiły się Ruth Treacy i Julianne Forde z Tailored Films. Po projekcji poprosiły mnie o przeczytanie scenariusza filmu o duchach, nad którym pracowały z debiutującym scenarzystą, wykładowcą literatury gotyckiej, Davidem Turpinem.

W tym czasie otrzymywałem scenariusze z różnych stron. Dokładnie je czytałem, ponieważ miałem bardzo sprecyzowaną wizję mojego drugiego filmu. Musiał być horrorem, chciałem bowiem wykorzystać falę popularności „Let Us Prey”, a jednocześnie być zupełnie inny od pierwszego filmu, żebym miał okazję zaprezentować pełnię swoich możliwości jako reżyser.

Po przeczytaniu dziesięciu stron „The Lodgers. Przeklęci” byłem zdecydowany. To elokwentna, elegancka, niepokojąca i bardzo świeża opowieść. Jest w niej wszystko, co uwielbiam w kostiumowych historiach o duchach – stary dom, osierocone rodzeństwo, koszmarna kołysanka. Do tego erotyczny podtekst, który sprawiał, że opowieść była bardzo nowoczesna.

Odkąd mając niewiele ponad 20 lat obejrzałem „W kleszczach lęku” Jacka Claytona, moim marzeniem stało się wyreżyserowanie eleganckiego, gotyckiego filmu kostiumowego. W ostatnich latach pojawiały się filmy z tego gatunku, takie jak „Inni” czy „Kręgosłup diabła”, ale moim zdaniem, trafiają one na ekrany zbyt rzadko. Mój film miał być też związany z Irlandią – w naszym kraju jest długa historia opowieści o duchach, ale zupełnie nie znajduje swoich odpowiedników w kinie. I co najważniejsze, był to też najlepszy scenariusz, jaki dostałem do przeczytania.

Kiedy czytam scenariusz, w mojej głowie natychmiast rodzi się wizja. Niektóre filmy stają się dla mnie wyznacznikami w drodze do celu, jaki chcę osiągnąć. W tym wypadku były to trzy produkcje. Pierwsza to oczywiście „W kleszczach lęku” – najpiękniejsza i najelegantsza z filmowych historii o duchach. W pewnym sensie „The Lodgers. Przeklęci” mogliby być kontynuacją historii dzieci z tego filmu.

Kolejna jest „Zagadka nieśmiertelności” Tony’ego Scotta. To nie tylko mój ulubiony film Scotta, ale też ulubiony występ aktorski Davida Bowie. Opowieść jest podobna jak w „The Lodgers. Przeklęci”. Dwoje ludzi łączy pewna symboliczna relacja. Ich wielki dom przypomina bardziej grobowiec. Jest też podobieństwo estetyczne, pełnia elegancji. Na koniec jeszcze psychologiczno-erotyczny dramat Petera Stricklanda „Duke of Burgundy. Reguły pożądania”. Chociaż jego awangardowy film tematycznie jest daleki od „The Lodgers. Przeklęci”, jego zmysłowość i paleta muzyczna skłoniła mnie do szukania inspiracji poza gatunkiem horroru.

Największym szczęściem podczas produkcji filmu było dla nas znalezienie doskonałej lokalizacji – posiadłości Loftus Hall. Kiedy przekroczyłem próg najbardziej nawiedzonego domu w Irlandii, który w 2016 roku obchodził swoje 666 urodziny, poczułem, że jest idealne miejsce dla naszych celów. Nie tylko dlatego, że przechodząc przez jego drzwi czułem, jakbym się cofał w czasie. Nie z powodu niesamowitej klatki schodowej, w której toczy się duża część akcji. Nawet nie dzięki idealnej symetrii, która tak doskonale odzwierciedla dualizm życia bliźniąt. Ale dlatego, że woda zniszczyła oryginalną podłogę i mogliśmy zamontować naszą, ze specjalnym urządzeniem z wodą, co pozwalało nam nakręcić wszystko na miejscu. Naprawdę wierzę, że to przeznaczenie, i że nasz film miał powstać właśnie tutaj.

Najbardziej się cieszę, że mogłem nakręcić swój drugi film i rozwinąć się jako reżyser. W „The Lodgers. Przeklęci” mogłem wyjść poza ramy gatunku. Starałem się nakręcić elegancki, gotycki film z główną bohaterką, z którą łatwo można się identyfikować, rozgrywający się w konkretnym okresie historycznym, ale pokazany ze współczesnego punktu widzenia. Coś, w czym czuje się klasyczną opowieść o duchach, ale też wyraźną nutę współczesności. Nie mogę się doczekać, żeby się tym podzielić.

AKTORZY

Charlotte Vega (Rachel)

Charlotte Vega urodziła się 10 lutego 1994 roku w Madrycie. Jest córką Brytyjki i Hiszpana. Dorastała w Sitges w Hiszpanii. Uczęszczała do szkoły brytyjskiej w Barcelonie. Karierę aktorską rozpoczęła w wieku 16 lat, od niewielkiej rólki w filmie „REC 3”. Od tej pory zaczęła występować w wielu cieszących się popularnością serialach hiszpańskich. Wystąpiła, między innymi, w „El secreto de Puente Viejo”, „El club de los incomprendidos”, „Velvet” oraz w miniserialu „Lo que escondian su sojos”. Wkrótce otrzymała również wiele propozycji ról anglojęzycznych, w takich produkcjach jak „Another Me” Isabel Coixet, „Provenance” czy „The Bookshop”. Charlotte wystąpiła również u boku Michaela Keatona w filmie „American Assasin”.

Bill Milner (Edward)

Brytyjski aktor Bill Milner rozpoczął karierę w 2007 roku rolą w filmie „Syn Rambow” Gartha Jenningsa. Występ Billa został doskonale przyjęty i przyniósł mu nominację do nagrody BIFA dla najbardziej obiecującego debiutanta. Za tę sama rolę Milner otrzymał też nominacje do London Critics Circle Film Award i Young Artist Award. Przed końcem 2007 roku Milner zagrał jeszcze w dwóch filmach telewizyjnych – „Who Killed Mrs De Ropp” i „Mój syn Jack”. Rola pogubionego dziecka w „Czy ktoś tam jest?” przyniosła młodemu aktorowi kolejną nominację do LCCFA w kategorii Młody Brytyjski Aktor Roku. W 2010 po raz trzeci London Critics Circle docenił jego aktorstwo nominacją do nagrody za rolę Baxtera Dury’ego w filmie Mata Whitecrossa „Sex&Drugs&Rock&Roll”, gdzie Milner wystąpił u boku Andy’ego Serkisa i Toma Hughesa.

W 2011 Milner dołączył do ekipy „X-Men: Pierwsza klasa”, grając młodego Erika u boku takich gwiazd jak James McAvoy i Michael Fassbender. Później wystąpił z Cillianem Murphym w filmie „Broken” i serialu BBC „The Secret of Crickley Hall”. Milner podkładał głos postaci Seana w filmie „Locke” z Tomem Hardym w roli głównej. Następnie zagrał w „7:39” i nominowanej do nagrody BIFA „Zimie” z Tommym Flanaganem.

W 2016 wystąpił u boku Cilliana Murphy’ego i Jamiego Dornana w dobrze przyjętej „Operacji Anthropoid”, a w 2017 otrzymał główną rolę w produkcji Netflixa „I-Boy”, w której na ekranie towarzyszy mu znana z „Gry o tron” Maisie Williams. Ten rok był bardzo udany w karierze Billa Milnera. Poza wspomnianym filmem, pojawił się też w nominowanej do wielu nagród „Dunkierce” Chrisa Nolana i zagrał jedną z głównych ról w horrorze „The Lodgers. Przeklęci”.

Poza aktorstwem, Bill Milner postanowił zająć się też produkcją filmową i założył wraz z Maisie Williams firmę „Daisy Chain Productions”, która skupia się głównie na krótkometrażowych filmach brytyjskich i dramatach telewizyjnych. Milner był producentem wykonawczym ich pierwszego projektu „Sterling Silver”, w którym zagrali Maisie Wiliams i Ronald Pickup.

David Bradley (Bermingham)

David Bradley to angielski aktor pochodzący z Yorkshire. Najlepiej znany jest z roli Argusa Filcha w serii filmów o Harrym Potterze, a także Waldera Freya z „Gry o tron” oraz Abrahama Setrakiana z serialu „Wirus”. Bradley jest również uznanym aktorem teatralnym. Jest laureatem Nagrody Laurence’a Oliviera za rolę Błazna w „Królu Learze”.

Bradley wystąpił też między innymi w serialach „Świat bez końca”, czy „Broadchurch” (za rolę w którym w 2014 otrzymał nagrodę dla najlepszego aktora drugoplanowego British Academy Television Awards), a także w licznych filmach – „Hot Fuzz – ostre psy”, „To już jest koniec” czy „Kapitan Ameryka: Pierwsze starcie”. W 2012 roku zagrał Salomona w odcinku „Doktora Who” pod tytułem „Dinozaury w statku kosmicznym”, a w 2013 Williama Hartnella w „Przygodzie w czasie i przestrzeni”, filmie opowiadającym o twórcach postaci „Doktora Who”.

Eugene Simon (Sean)

Eugene Simon to aktor urodzony w Londynie, najbardziej rozpoznawalny dzięki roli Lancela Lannistera w „Grze o tron”. Grając w wielokrotnie nagradzanym serialu, jednocześnie występował też w trzech seriach „Tajemnic domu Anubisa”.

Niedawno Simona można było zobaczyć w stworzonym dla National Geographic Channel przez Rona Howarda „Geniuszu”, opowiadającym o Albercie Einstenie, w którego wcielił się Geoffrey Rush.

Eugene rozpoczął karierę aktorską mając dziesięć lat, rolą Archiego w adaptacji „Tułaczy” Jamesa Joyce’a. Mając dwanaście lat zagrał młodszą wersję postaci granej przez Heatha Ledgera w „Casanovie”. Jako trzynastolatek otrzymał główną rolę w telewizyjnym filmie BBC „Moja rodzina i inne zwierzęta”. Kontynuował karierę aktorską, występując między innymi w miniserialu „Ben Hur”.

W osiemnaste urodziny otrzymał propozycje zagrania w „Grze o tron” i „Tajemnicach domu Anubisa”. W tym czasie zadebiutował też w USA w filmie „Before I Sleep” u boku Bonnie Wright.