DUCHY I NAWIEDZONE DOMY

– BARGUEST-pies-widmo , przynosi śmierć wszystkim , którzy go ujrzą. Jest to podobno wielki kudłaty , czarny zwierz o oczach jak spodki. Najczęściej widywany jest w pobliżu cmentarzy . Ma dysponować nadprzyrodzonymi mocami . Psy te widywano w wielu miejscach Anglii i Francji.

Drugie ciało – 1 – Ciało wydzielone w stanie asomatycznym, będącym pierwszą fazą zjawiska eksterioryzacji (stanu egzosomatycznego). Drugie ciało w początkowym etapie powstawania jest niewidoczne, osoba ulegająca eksterioryzacji traci wówczas zdolność dotykania przedmiotów, ręce jej „przechodzą” przez ciała materialne. Przejście od stanu asomatycznego do drugiej fazy eksterioryzacji stanu parasomatycznego, a tym samym przejście wydzielonego ciała w ciało parasomatyczne jest bardzo płynne i zależy od warunków, w jakich się one manifestują. Niektórzy autorzy amerykańscy, np. Sylvan J. Muldoon (ur. 1902) i Robert A. Monroe (ur. 1915) sądzą że w obu przypadkach chodzi jedynie o stopień zagęszczenia energii, dlatego też drugi z wymienionych autorów uważa, że stanowi asomatycznemu towarzyszy wydzielenie tzw. Drugiego Ciała posiadającego określoną masę i ciężar. 2 – Ciało utożsamiane niekiedy z ciałem parasomatycznym

Duchy dobre – Ich naczelne cechy to: panowanie ducha nad materią i pragnienie dobra. Ich jakość i umiejętność praktykowania dobra mają związek ze stopniem rozwoju, który osiągnęły: jedne posiadają wiedzę, inne mądrość i dobroć, zaś te najbardziej rozwinięte odznaczają się wiedzą i przymiotami moralnymi. Ponieważ jeszcze zupełnie nie wyzbyły się one swej materialności, zawierają w sobie pewne ilości pozostałości życia cielesnego, które uwidaczniają się czy to w ich mowie, czy w obyczajach. Gdyby nie to, byłyby Duchami doskonałymi. Rozumieją one Boga i nieskończoność, i korzystają już ze szczęścia ludzi dobrych. Cieszą się z dobra, które czynią i w chwili, gdy uda im się zapobiec złu. Łącząca je miłość jest dla nich źródłem ogromnego szczęścia, którego nie zakłóca zazdrość, wyrzuty sumienia, czy jakiekolwiek z nieszlachetnych uczuć dręczących Duchy trzeciego rzędu. Jednak wszystkie one muszą przejść próby, by osiągnąć absolutną doskonałość. Jako Duchy tchną one w ludzi dobre myśli; zawracają ich ze złej drogi; ochraniają osoby, które zasługują na ich ochronę; likwidują wpływ Duchów niedoskonałych na osoby, którym wpływ ten nie odpowiada. Ludzie animowani przez te Duchy są serdeczni, nie znają nienawiści, zazdrości czy zawiści, czynią dobro z miłości do dobra. Do tego rzędu należą Duchy zwane popularnie dobrymi geniuszami, geniuszami opiekuńczymi, Duchami dobra. W dawnych czasach uznawano je za czyniących dobro bogów.

Duchy dobroczynne – Ich główną cechą jest dobroć. Chętnie robią one przysługi i ochraniają ludzi, lecz ich wiedza nie jest szeroka; ich rozwój dokonał się bardziej w kierunku moralnym niż intelektualnym.

Duchy erudycyjne – Wyróżnia je głównie zasób ich wiedzy. Zajmują się one nie tyle moralnymi, co naukowymi sprawami, w kierunku których wykazują wiele zdolności. Traktują naukę jedynie z punktu widzenia jej pożyteczności, nie łącząc z nią pasji właściwych Duchom niedoskonałym.

Duchy lekkomyślne – Są to Duchy niewykształcone, lubiące oszukiwać dla żartu, nieświadome konsekwencji swych czynów, kpiarsko usposobione.Mieszają się do wszystkiego, na wszystko mają odpowiedź, zupełnie nie przejmując się prawdą. Zabawiają się dostarczając niewielkich przykrości i niewielkich radości; wymyślają wyzwiska; przy pomocy żartów i oszustw wprowadzają w błąd tylko dla kawału Są one uzależnione od Duchów wyższych, wobec których spełniają funkcje służebne. Komunikując się z ludźmi używają mowy dowcipnej i żartobliwej, lecz prawie zawsze ogólnej. Wykorzystują one manie i śmieszne przywary niektórych osób, aby je napiętnować w sposób zgryźliwy i sarkastyczny. Przybierają sobie dziwaczne imiona, co czynią raczej dla zabawy niż ze złośliwości.

Duchy najwyższe – Przeszły one wszystkie stopnie hierarchii i wyzbyły się wszystkich materialnych nieczystości. Osiągnąwszy doskonałość dostępną jakiemukolwiek stworzeniu nie muszą już doświadczać prób i cierpień. Nie musząc wcielać się w zniszczalne ciała, żyją wiecznym szczęściem w łonie Boga. Doświadczają niemożliwego do opisania szczęścia, ponieważ nie dręczą ich już potrzeby życia materialnego. Lecz szczęście to nie jest bynajmniej korzystaniem z jakiejś monotonnej bezczynności, doznawanej wiecznie. Duchy te są wysłannikami i współpracownikami Boga, którego polecenia wypełniają, by utrzymać harmonię we wszechświecie. Panują one nad wszystkimi Duchami niższymi od siebie; pomagają im w doskonaleniu się i wyznaczają im zadania. Cudownym zajęciem Duchów czystych jest wspieranie ludzi, gdy ci odczuwają ból, kierowanie ich ku dobru i ku odkupieniu błędów, które oddalają ludzi od najwyższego szczęścia. Duchy te nazywamy czasem ,Aniołami, Archaniołami, Serafinami.

Duchy neutralne – Te nie są wystarczająco dobre, aby czynić dobro, ani wystarczająco złe, aby czynić zło. Przechylają się one na jedną lub na drugą stronę i nie wybijają się ponad przeciętność ludzką, czy to pod względem moralnym, czy intelektualnym. Czują się związane ze sprawami ziemskimi i tęsknią do banalnych uciech tego świata.

Duchy nieczyste – Skłaniają się one ku złu i jest ono ich głównym zajęciem. Jako Duchy oddziałujące na ludzi czy to poprzez inspirację, czy w komunikatach na seansach spirytystycznych dają one zdradliwe rady, sieją niepokój i wzajemną nieufność. Nakładają wszelkie maski, by oszukać. Związują się z ludźmi o wystarczająco słabych charakterach, by czynić ich wykonawcami swych sugestii, mając na celu ruinę tych ludzi. Cieszą się, opóźniając rozwój tych nieszczęśliwców, którzy przegrywają we wszelkiego rodzaju próbach życiowych. Duchy tej klasy można stosunkowo łatwo rozpoznać w ich komunikatach przekazywanych na seansach. Przepojone są one trywialnością i brakiem delikatności w wyrażaniu myśli, co zarówno u Duchów, jak i u ludzi jest zawsze znakiem moralnej i intelektualnej niższości. Ich komunikaty ukazują nieszlachetność ich skłonności. Nawet jeśli Duchy te używają mądrych mów by nas oszukać, w końcu zdradzają swe pochodzenie, bo nie potrafią odgrywać tej farsy przez dłuższy czas. Niektóre ludy uczyniły z nich złośliwych bogów; inne nazywają je demonami, złymi geniuszami czy Duchami zła. Ludzie animowani przez takie istoty wykazują skłonności do wszelkich niegodziwości, które z kolei procentują negatywnymi pasjami i cechami charakteru: lubieżnością, okrucieństwem, hipokryzją, chciwością, skąpstwem, zakłamaniem.

Duchy niedoskonałe – Według spirytystów duchy, które charakteryzuje: skłonność ku złu, duma, egoizm i wszelkie wywodzące się z tych cech złe pasje, potrafią przekazywać jedynie fałszywe i niekompletne idee, wywołują zawiść i zazdrość wśród ludzi. Dzielą się na pięć podstawowych klas: 1 – Duchy nieczyste – skłaniają się ku złu i jest ono głównym przedmiotem ich zajęć. Jako duchy nakłaniają do nieprawości, sieją niepokój i wzajemną nieufność, nakładają wszelkie maski by oszukać. 2 – Duchy lekkomyślne – skłonne do oszustw, szyderczo nastawione, wtrącają się do wszystkiego, na wszystko mają gotową odpowiedź, zupełnie nie przejmują się prawdą, wprowadzają w błąd swoimi kłamstwami i żartami. 3 – Duchy pseudo-światłe – posiadają szerokie wiadomości, lecz na próżno wierzą, że wiedzą więcej niż jest w rzeczywistości. Przebija przez nie dufność, duma, zawiść i upór. 4 – Duchy neutralne – nie wybijają się pod względem intelektualnym, moralnym, czują się związane ze sprawami świata materialnego, za którym stale tęsknią. 5 – Duchy stukające.

Duchy nieporządne – Właściwie klasa ta nie zawiera Duchów odznaczających się jakimiś specjalnymi cechami charakteru. Została ona wyodrębniona ze względu na ich specyficzne zachowania podczas seansów i manifestacji spontanicznych. Duchy te mogą równie dobrze należeć do takiej czy innej klasy trzeciego rzędu. Manifestują one swą obecność najczęściej przy pomocy efektów fizycznych, takich jak stukanie, ruchy i nienormalne przemieszczenia ciał bezwładnych, falowanie powietrza itp. Bardziej niż pozostałe Duchy wykazują swe przywiązanie do materii i zdaje się, że to właśnie one w wielu wypadkach wywołują liczne zmiany zachodzące na kuli ziemskiej, a to za sprawą posiadania umiejętności oddziaływania na powietrze, wodę, ogień i ciała stałe. Wszystkie Duchy potrafią wywołać tego typu zjawiska, lecz Duchy wyższe zwykle „zlecają” ich wykonanie Duchom niższe] kategorii, które są bardziej przydatne do spraw materialnych niż intelektualnych. Duchy wyższe korzystają z usług Duchów tej klasy.

Duchy pseudo-światłe – Posiadają one szeroką wiedzę, lecz na próżno wierzą, że wiedzą jeszcze więcej. Posiadając pewne doświadczenie w niektórych dziedzinach nadają swym komunikatom poważny ton, co jednak wprowadza nas w błąd. Ich umiejętności i wiedza są najczęściej tylko uprzedzeniami i wyobrażeniami wyniesionymi z ich ziemskiego istnienia. Jest to pomieszanie kilku prawd z absurdalnymi błędami, przez które prześwieca zarozumiałość, duma, zazdrość i upór, od których Duchy te jeszcze się nie uwolniły.

Duchy wyższe – Te ze swą wiedzą łączą mądrość i dobroć. Ich mowa wyraża iedynie serdeczność; jest zawsze godna i często przepiękna. Wyższość tych Duchów ponad innymi pozwala im na przekazanie nam właściwej wiedzy na temat spraw świata bezcielesnego, w granicach tego, co wolno człowiekowi wiedzieć. Chętnie porozumiewają się z ludźmi, którzy szczerze szukają prawdy i których dusze wystarczająco uwolnione są od ziemskich powiązań, by mogli oni tę prawdę pojąć. Odwracają się od tych, którzy wywołują je powodowani tylko ciekawością, czy od tych, którzy pod wpływem materii odchodzą od praktykowania dobra. Gdy wyjątkowo wcielają się na Ziemi, przybywają one spełnić jakąś misję, a dla nas są uosobieniem typu doskonałości, do jakiego dąży ludzkość na tej planecie.