Komiksowa adaptacja klasyki, w której jest wszystko, co kochają miłośnicy kryminału – „Czarne nenufary” w księgarniach!

Pięknie wydany komiks, w dużym formacie i wydrukowany na nadającym uroku papierze. Niepowtarzalny klimat opowieści i wizualne doznania .

Rysunki i wyciągające ich „smak” wydanie tworzą z komiksu „Czarne nenufary” kawałek wielopłaszczyznowej sztuki. Mamy tu inspirację malarstwem Claude Moneta, mamy komiks i opowieść kryminalną.

„Czarne nenufary” to coś dla wymagających i szukających wyjątkowości.

RECENZJA

TRZY KOBIETY I TRUP

„Czarne nenufary” to bardzo pozytywnie zaskakujący komiks. Jako, że nie jestem fanem kryminałów, siłą rzeczy mniej kręcą mnie tego typu opowieści, choć zawsze daję im szanse, jeśli wydają się być interesujące. Na szczęście niniejsza powieść graficzna to bardzo przyjemna lektura łącząca w sobie sielskie, idylliczne niemal klimaty, z mrokiem, przemocą i tym podobnymi tematami. A wszystko to w urzekająco zilustrowanym albumie, po który naprawdę warto jest sięgnąć.

Opowieść przenosi nas do Giverny, normandzkiego miasteczka, gdzie Monet namalował Nenufary. To właśnie tu żyją trzy kobiety: wredna staruszka mieszkająca w młynie nad strumieniem, 36-letnia kłamczucha zajmująca lokum na poddaszu pewnego domu, która jak dotąd (a właśnie dotąd jest tu słowem kluczowym) nie zdradziła swojego męża i jedenastoletnia egoistka z małego domku, z którą chcą chodzić wszyscy chłopcy. Każda inna, każda jakże odległa od pozostałych, ale wszystkie łączy jedna rzecz: chcą uciec z tego miasteczka, które traktują jak więzienie. Wkrótce połączy je coś jeszcze. W mieście dochodzi do zbrodni, a kluczem do rozwikłania zagadki morderstwa mogą być właśnie one. Ale co tak naprawdę dzieje się w Giverny? I czym te wydarzenia się skończą?

„Czarne nenufary” to komiksowa adaptacja wydanej w roku 2011 powieści pod tym samym tytułem. Powieści, która stała się wielkim hitem i zgarnęła wiele nagród dla najlepszego kryminału roku. Brzmi obiecująco? Dla mnie niekoniecznie, bo na rynku trudno znaleźć naprawdę dobre książki z tego gatunku, więc nawet jeśli jakaś zdobywa wyróżnienie, należy traktować ją jako mniejsze zło, niż faktycznie dobry wybór. Jeśli chodzi o powieść Michela Bussiego nie miałem okazji jej czytać, więc i nie wypowiem się na jej temat, ale za to komiks oparty na jej motywach to kawał bardzo dobrej powieści graficznej, wartej polecenia nie tylko miłośnikom kryminałów.

Od sielskiego widoku stawu pełnego nenufarów, stawu otoczonego zielenią i z charakterystycznym mostkiem w tle, przez pełne namiętności i brudu sceny erotyczne i widok zwłok spływających z nurtem, po kolejne ujęcie stawu, ale już w bardziej ponurej atmosferze. Taką podróż w czasie i przestrzeni odbywamy wraz z bohaterami „Czarnych nenufarów”. Podróż pełną tajemnic i małomiasteczkowego klimatu, których nie powstydziłby się chyba sam Stephen King. Klimatu czasem ocierającego się o malarstwo Moneta, czasem wręcz o estetykę amerykańskich reklam z lat 50. XX wieku. Akcja jest ciekawa, o dziwo spokojna i pozbawiona brutalności, bohaterowie dobrze nakreśleni, a świat intrygujący i ujmujący.

Najlepsza jednak i tak pozostaje szata graficzna. Kreska łącząca stylistykę europejskich i amerykańskich komiksów, uzupełniona o tradycyjnie nakładany, przyjemnie pastelowy kolor, robi duże wrażenie i doskonale oddaje wszystkie aspekty opowieści: sielskość, mrok, erotyzm, zwyczajność… Ociera się przy tym o prawdziwy artyzm, chociaż jest stosunkowo prosta i znajoma.

Kto lubi dobre komiksy i dobre kryminały powinien „Czarne nenufary” poznać. To świetna lektura, o jakiej łatwo się nie zapomina i do jakiej – szczególnie od strony graficznej – chce się wracać. Polecam, jak rzadko który komiksowy kryminał.

Michał Lipka

Tytuł: Czarne nenufary
Autorzy: Michel Bussi, Fred Duval, Didier Cassegrain
Przekład: Krzysztof Umiński
Gatunek: komiks / adaptacja klasyki
Premiera: 17.06.2019
Format: 237×310
Oprawa: twarda
Strony: 132
Cena: 69,90 zł

Komiksowa adaptacja klasyki, w której jest wszystko, co kochają miłośnicy kryminału: zaskakująca kryminalna zagadka, erotyczne napięcie, a nawet atrakcyjna lekcja historii sztuki
Trzy nieszablonowe bohaterki kobiece oraz… Claude Monet.

Adaptacja kryminalnej powieści Michela Bussiego, która w 2011 stała się sensacją we Francji, wspięła się na szczyty list bestsellerów i otrzymała kilkanaście nagród dla najlepszego kryminału roku.
W Giverny, miasteczku w którym Claude Monet spędził ostatnie lata życia, malując legendarne obrazy z nenufarami, zostaje odnalezione ciało. Nie ma wątpliwości, że doszło do morderstwa. Jest nawet podejrzany, ale sprawa okaże się bardziej skomplikowana niż początkowo sądził Laurenc Serenac, młody inspektor prowadzący śledztwo.
Kluczem do rozwikłania zagadki będą trzy kobiety: utalentowana malarsko dziewczynka, ponętna nauczycielka i staruszka, która zdaje się wiedzieć wszystko o miasteczku i jego mieszkańcach.
A Giverny ma swoje mroczne sekrety…

„Czarne nenufary”, zachwycający w warstwie graficznej komiks Freda Duvala i Didiera Cassegraina, natychmiast po premierze podbił serca francuskich czytelników i listy bestsellerów. Jest w nim wszystko, co kochają miłośnicy kryminałów – skomplikowana i zaskakująca kryminalna zagadka, erotyczne napięcie, a nawet atrakcyjna lekcja historii sztuki.

Autorzy:
Michel Bussi (ur. 1965) – francuski pisarz i politolog, profesor geografii na Uniwersytecie w Rouen. Jeden z najpoczytniejszych francuskich autorów ostatnich lat. Zarówno w swoich książkach, jak i życiu publicznym dał się poznać jako niezwykle spostrzegawczy obserwator współczesności. Jego powieści doczekały się tłumaczeń na ponad 20 języków, a „Czarne nenufary” należą do tych, które zdobyły popularność na całym świecie.

Fred Duval (ur. 1965) – absolwent wydziału historii na uniwersytecie w Rouen, swoim rodzinnym mieście. Autor scenariuszy do blisko stu komiksów w tym bestsellerowej serii „Carmen McCallum”, której pierwszy tom wydany w 1995 roku stał się dla Duvala przepustką do kariery w branży komiksowej. Pisze komiksy historyczne, sensacyjne, kryminalne, często też bierze się za adaptacje literackie, czego przykładem „Czarne nenufary”.

Didier Cassegrain (ur. 1966) – rysownik i animator. Pracował nad animowanymi serialami dla France Animation, a także w Disney Studios. W studio Story poznał rysowników Freda Blancharda i Oliviera Vatine’a, którzy przekonali go, by spróbował swoich sił w świecie komiksu. Jego pierwszym albumem był „Tao Bang” wydany przez Delcourt w 1999 roku, który pokazał jego wyjątkowy talent i oryginalny styl. Od 2006 roku pracuje z Fredem Duvalem nad serią „Carmen McCallum”.