Oberża na pustkowiu – Daphne du Maurier

TAJEMNICZA OBERŻA

O ile samej Daphne du Maurier niektórzy mogą nie kojarzyć, o tyle jej twórczość zapisała się na stałe w kulturze i popkulturze. A to za sprawą takich filmów Hitchcocka, jak „Ptaki” czy „Rebeka” opartych na prozie pisarki. I kolejnym z takim zekranizowanych przez niego dzieł jest „Oberża na pustkowiu”, kolejny dobry thriller / kryminał w dorobku artystki.

Mary Yellan to młoda kobieta na życiowym zakręcie. Po śmierci matki postanawia opuścić rodzinne strony, sprzedaje farmę i rusza w drogę w odwiedziny do ciotki mieszkającej w tytułowej oberży. Nie ma jednak najmniejszego pojęcia, co ją tam czeka. Oberżę każdy omija szerokim łukiem, nikt nie zostaje tam na noc, a w jej murach miejsce mają szemrane interesy. Co czeka tam na Mary?

 

Proza Daphne du Maurier to proza specyficzna i to trzeba mieć na uwadze. Czytelnik, który ogranicza się tylko do prozy współczesnej, jej lekkiego, często byle jakiego stylu, może poczuć się przytłoczony. Treściwe, rozbuchane pisarstwo, długie, wielokrotnie złożone zdania, kwieciste opisy, wiktoriański niemalże klimat. Tu autorka nie pisze oby tylko coś napisać i jak najszybciej streścić nam akcję, ona bawi się słowami, smakuje je i to się ceni. „Oberża” to literacko produkt satysfakcjonujący, treściwy, wysmakowany. Autorka nie spieszy się z niczym i właśnie takie poprowadzenie fabuły to kolejna znakomita rzecz w tym dziele.

Owszem, przy tej stosunkowo niewielkiej ilości stron trudno jest rzecz, że fabuła toczy się leniwie,  a jednak autorka pozwala nam rozsmakować się w treści, buduje dobry klimat, ciekawie wprowadza nas w kolejne wydarzenia i buduje też intrygującą treść. Zamknięta społeczność, balansowanie na granicy thrillera, horroru i opowieści obyczajowej łącza się tu w przyjemną, nastrojową całość. Na znudzenie nie ma miejsca, jest za to i miejsce i czas na zapoznanie nas z bohaterami, światem i wszystkim, co się na to składa. Zaintrygowanie nas, wciągnięcie i doprowadzenie do satysfakcjonującego finału.

W skrócie, znakomita powieść. Nie dla każdego, ale każdemu warta polecenia. Kilkakrotnie już ekranizowana, zarówno przez Hitchcocka, jak i innych twórców, w tym po raz ostatni w 2014 roku jako mini-serial dla BBC, ma już za sobą jak widać solidnie ugruntowaną pozycję. Dlatego warto po nią sięgnąć i poznać. Tym bardziej w tym jakże znakomitym nowym wydaniu.

Michał Lipka